۱۵٬۶۷۷
ویرایش
ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بازپرس در هنگام صدور قرار نيابت قضائي مي تواند نوع تأمين را معين يا اختيار اخذ تأمين و نوع آن را به نظر بازپرسي كه تحقيق از او خواسته شده ، واگذار كند . چنانچه بازپرسي كه تحقيق از او درخواست شده با توجه به دفاع متهم و ادله ابرازي وي احراز كند كه تأمين خواسته شده نامتناسب است به نظر خود ، تأمين متناسبي اخذ مي كند . همچنين در موردي كه تقاضاي اخذ تأمين نشده باشد ، وي مي تواند در صورت توجه اتهام با نظر خود تأمين مناسب اخذ كند . | '''ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری''': بازپرس در هنگام صدور قرار نيابت قضائي مي تواند نوع تأمين را معين يا اختيار اخذ تأمين و نوع آن را به نظر بازپرسي كه تحقيق از او خواسته شده ، واگذار كند . چنانچه بازپرسي كه تحقيق از او درخواست شده با توجه به دفاع متهم و ادله ابرازي وي احراز كند كه تأمين خواسته شده نامتناسب است به نظر خود ، تأمين متناسبي اخذ مي كند . همچنين در موردي كه تقاضاي اخذ تأمين نشده باشد ، وي مي تواند در صورت توجه اتهام با نظر خود تأمين مناسب اخذ كند . | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۲۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۲۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||