ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری''':در موارد زير شخص بازداشت شده مستحق جبران خسارت نيست :  

الف - بازداشت شخص ، ناشي از خودداري در ارائه اسناد ، مدارك و ادله بي گناهي خود باشد .  

ب - به منظور فراري دادن مرتكب جرم ، خود را در مظان اتهام و بازداشت قرار داده باشد .  

پ - به هر جهتي به ناحق موجبات بازداشت خود را فراهم آورده باشد .  

ت - همزمان به علت قانوني ديگر بازداشت باشد .

*{{زیتونی|[[ماده ۲۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}

موارد فوق عمدتاً مواردی هستند که بر مبنای قاعده اقدام بوده از آنجایی و فردی خود موجب توجه اتهام به خود شده است، لذا شایسته جبران خسارت نیز نمی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4763748|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

در خصوص بند الف ماده فوق عده ای معتقدند لازم است خودداری فرد از ارائه اسناد و مدارک با علم و اطلاع از ارزش قضای این اسناد در اثبات امر و بی گناهی خود باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4763752|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

[[رده:قرارهای تامین و نظارت قضایی]]