۳۴٬۱۱۹
ویرایش
ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری:''' هر گاه دادگاه در [[جلسه مقدماتی دادگاه|جلسه مقدماتی]]، پرونده را کامل و قابل طرح برای [[دادرسی]] تشخیص دهد، بلافاصله دستور تعیین وقت رسیدگی و [[احضار]] تمام اشخاصی را که حضورشان ضروری است، صادر می‌کند. | |||
تبصره | |||
تبصره - چنانچه در جرائم موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) [[ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده (۳۰۲)]] این قانون، دادگاه [[جلب متهم|جلب]] بدون احضار متهم را برای محاکمه لازم بداند، دستور جلب وی را برای روز محاکمه صادر می‌کند. | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||