ماده ۴۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده فوق بر اساس «اصل ممنوعیت تأخیر در صدور رأی در مرحله تجدید نظر» وضع شده‌است، اهمیت این اصل در لزوم بکارگیری سرعت بیشتر در انشای رأی در این مرحله است، چرا که عده قضات در این مرحله بیشتر بوده و ممکن است موانع بیشتری در صدور رأی برای آن‌ها وجود داشته باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصول آیین دادرسی کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4170580|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> از این اصل تحت عنوان «اصل تسریع در صدور رأی» نیز یاد می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی کیفری در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=خط سوم|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3778524|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=حمید|نام خانوادگی۲=حاجی زاده|نام۳=یاسر|نام خانوادگی۳=متولی جعفرزاده|چاپ=2}}</ref> این ماده در راستای جلوگیری از تأخیرات احتمالی در مرحله تجدید نظر _نظیر تأخیر در تهیه پیش نویس رأی تجدید نظر _ وضع شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله حقوقی دادگستری شماره 56-57 دوره جدید پاییز و زمستان 1385|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1706752|صفحه=|نام۱=قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>