ماده ۲۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری:''' در معیت [[دادگاه اطفال و نوجوانان]] و در محل آن، شعبه ای از [[دادسرای عمومی و انقلاب]] با عنوان [[دادسرای ویژه نوجوانان]] به سرپرستی یکی از [[معاون دادستان|معاونان دادستان]] و با حضور یک یا چند [[بازپرس]]، تشکیل می‌شود. [[تحقیقات مقدماتی]] جرائم افراد پانزده تا هجده سال به جز [[جرم|جرائم]] موضوع مواد ([[ماده ۳۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری|۳۰۶]]) و ([[ماده ۳۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری|۳۴۰]]) این قانون که به‌طور مستقیم از سوی دادگاه صورت می‌گیرد، در این دادسرا به عمل می‌آید.

تبصره ۲ - در [[جرم مشهود|جرائم مشهود]]، هرگاه مرتکب، [[طفل]] یا [[نوجوان]] باشد، ضابطان دادگستری مکلفند نسبت به حفظ آلات، ادوات، آثار، علائم و دلایل جرم اقدام نمایند، لکن اجازه تحقیقات مقدماتی از طفل یا نوجوان را ندارند و در صورت دستگیری وی، موظفند [[متهم]] را حسب مورد، فوری به دادسرا یا دادگاه اطفال و نوجوانان تحویل دهند. انقضاء وقت اداری و نیز ایام تعطیل مانع از رجوع به دادسرا یا دادگاه اطفال و نوجوانان نیست.

«دادگاه اطفال و نوجوانان» را باید [[دادگاه اختصاصی|دادگاهی اختصاصی]] دانست که صالح به رسیدگی به جرایم افراد زیر هجده سال تمام شمسی است؛ لذا ملاک [[صلاحیت]] در این دادگاه را باید سن مرتکب در زمان ارتکاب جرم قرار داد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4695620|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> افراد زیر هجده سال اعم از آن که [[بلوغ|بالغ]] یا [[صغر|نابالغ]] باشند، در این دادگاه‌ها مورد محاکمه قرار می‌گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=891636|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=4}}</ref> البته گروهی معتقدند اطفال زیر شش سال تمام قابل [[تعقیب]] و محاکمه نیستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=891624|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=4}}</ref>این جرایم در خصوص اطفال، در دادسرا مطرح نشده و [[دادرسی علنی|غیر علنی]] هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم) (سازمان و صلاحیت مراجع کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2762420|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=آخوندی اصل|چاپ=12}}</ref>

ضمنا مقصود از «معاون دادستان» مقامی است که معین و کمک‌کار [[دادستان]] است و در غیاب دادستان، دارای اختیارات اوست. وی با حضور دادستان و در محدوده تفویض اختیارات، از ناحیه دادستان اعمال اراده می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین رسیدگی در دادسرا|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2332136|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=8}}</ref>

دادسرای ویژه نوجوانان را نباید یک [[دادسراهای اختصاصی|دادسرای اختصاصی]] تلقی کرد، بلکه این دادسرا شعبه ای تخصصی از دادسراهای عمومی و انقلاب است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4693384|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> این دادسرا صلاحیت انجام تحقیقات مقدماتی در خصوص اتهامات افراد ۱۵ الی ۱۸ سال شمسی را دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4693388|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>در خصوص تحقیق از طفل یا نوجوان، باید میان جرایم مشهود و [[جرم غیرمشهود|غیر مشهود]] قائل به تفکیک شد، بدین شرح که در جرایم مشهود، ضابطان فقط حق حفظ آلات، ادوات، آثار، علایم و دلایل جرم را داشته و حق تحقیق از او را ندارند اما در جرایم غیر مشهود، در خصوص افراد کمتر از پانزده سال، پلیس حق دخالت نداشته و دادگاه ویژه اطفال، وظایف ضابطان را بر عهده دارد، در خصوص افراد ۱۵ الی ۱۸ سال نیز رسیدگی به امر در صلاحیت دادسرای ویژه اطفال و نوجوانان است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4654480|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>همچنین در خصوص افراد ۱۵ الی ۱۸ سال، عده ای بر این باورند که اگر موضوع اتهام از موارد مذکور در ماده ۳۰۶ و ۳۴۰ باشد، باید همچون افراد بزرگسال، تحقیق در خصوص اتهامات آن‌ها مستقیماً در دادگاه مطرح شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4693900|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

=== نکات توضیحی ===

برخی امور به‌طور کلی و بدون تفصیل جزئیات اختیارات، به معاون دادستان واگذار می‌شود؛ بنابراین برخلاف برخی تردیدها در این زمینه، سرپرستان دادسراهای نواحی مختلف یک [[حوزه قضایی|حوزه قضائی]] بزرگ، به عنوان معاون دادستان آن حوزه، دارای اختیارات وی در نواحی مربوطه می‌باشند از جمله آنکه می‌توانند دستور اخذ [[وجه الکفاله]] یا [[ضبط]] [[وثیقه قانونی|وثیقه]] را بدهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4661212|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

به موجب نظر کمیسیون در یکی از [[نشست‌ قضایی|نشست‌های قضایی]]، رسیدگی به جرایم اطفال جز در موارد ضرورت به تشخیص دادستان، مستقیماً در دادگاه اطفال صورت می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست‌های قضایی مسائل آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1767216|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> همچنین بر اساس نظر کمیسیون در یکی دیگر از نشست‌های قضایی، با توجه به این که طفل فاقد [[مسئولیت کیفری|مسئولیت]] و اتهام نیز نامحقق است، لزومی به [[اخذ آخرین دفاع از متهم|اخذ آخرین دفاع]] از اطفال نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست‌های قضایی مسائل آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3352664|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref>