ماده 3 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها

گواهینامه اختراع یا ورقه اختراع، سندی است که توسط اداره ثبت اختراع صادر می شود و به موجب آن، مخترع، برای مدت معینی، دارای حق انحصاری برای استفاده و توسعه اختراع خود را می شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5224656|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref>

به موجب بند 4 ماده 1 کنوانسیون پاریس، منظور از گواهینامه اختراع، انوع مختلف ورقه های اختراع صنعتی است که قوانین کشورهای اتحادیه آن را شناخته باشد. مانند ورقه های اختراع تکمیلی و ورقه های اختراع وارداتی. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5169688|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref>

گواهینامه اختراع، بدون درخواست شخص ذینفع صادر نمی شود و مقامات ملی، منطقه ای یا بین المللی، نمی توانند راسا و بدون درخواست ذینفع، اقدام به صدور گواهینامه ثبت اختراع برای مخترع نمایند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حق اختراع نگرشی تطبیقی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3990120|صفحه=|نام۱=جمال|نام خانوادگی۱=صالحی ذهابی|چاپ=1}}</ref> گواهینامه اختراع، پس از بررسی شکلی و ماهوی اظهارنامه اختراع ادعاشده و بررسی مطابقت آن با قوانین و مقررات، توسط اداره ثبت اختراع، صادر می شود. این گواهینامه، سند قانونی احراز مالکیت اختراع است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5253888|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref>

ثبت، شرط شکلی لازم برای حمایت از اختراع است. در واقع برخلاف مالکیت ادبی و هنری، در مالکیت صنعتی، ثبت جنبه ثبوتی دارد، نه اثباتی. و این لزوم ثبت اینگونه توجیه می شود که حق اختراع، که یک حق انحصاری و موقت است، از جانب مقام عمومی، به ثبت کننده اختراع اختصاص می یابد. اختصاص حقوق انحصاری، به دنبال تقاضای رسمی متقاضی ثبت و سپس تایید و شناسایی رسمی مقام عمومی نسبت به اصل حق و حدود آن می باشد. از طرف دیگر، اعلان رسمی وجود چنین حقی برای افراد جامعه در راستای آگاهی از تکالیفشان، ضروری است. لذاست که ثبت، تنها شرط شکلی لازم برای حمایت از اختراع شخص مخترع است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت صنعتی در فضای سایبر (دوره حقوق فناوری اطلاعات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3608272|صفحه=|نام۱=حمیدرضا|نام خانوادگی۱=اصلانی|چاپ=1}}</ref>