اهلیت استیفاء

اهلیت استیفا یعنی توانایی مورد نظر قانونگذار جهت اعمال حق. لازمه اعطای اهلیت استیفا به انسان، برخورداری از قوه تمییز و درک است زیرا انشای اراده برای انجام اعمال حقوقی، نیازمند برخورداری از این قوه است و در صورت نقص آن، انسان فقط می تواند در برخی از اعمال حقوقی خود دخالت نماید؛ نظیر غیررشید که از اظهار نظر پیرامون مسائل مالی خویش، ممنوع است.

با توجه به اینکه اصطلاح «اهلیت استیفا»، تمام جنبه های اعمال و اجرای حق را نمی تواند در بر بگیرد؛ باید به جای استفاده از این اصطلاح، از لفظ «اهلیت تصرف» استفاده نمود.

مواد مرتبط

• ماده ۲۱۰ قانون مدنی

• ماده ۲۱۱ قانون مدنی
• ماده ۲۱۲ قانون مدنی
• ماده ۲۱۳ قانون مدنی

جستارهای وابسته

• اهلیت
• اهلیت تمتع