ماده ۱۲ قانون استخدام کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''‌ماده ۱۲ قانون استخدام کشوری:''' (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- اعزام مستخدم رسمی به مأموریت از طرف وزارتخانه یا موسسه دولتی به وزارتخانه یا موسسه دولتی دیگر یا سازمان‌های بین‌المللی که‌دولت شاهنشاهی ایران عضویت آنها را پذیرفته باشد همچنین اعزام مست...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۲

‌ماده ۱۲ قانون استخدام کشوری: (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- اعزام مستخدم رسمی به مأموریت از طرف وزارتخانه یا موسسه دولتی به وزارتخانه یا موسسه دولتی دیگر یا سازمان‌های بین‌المللی که‌دولت شاهنشاهی ایران عضویت آنها را پذیرفته باشد همچنین اعزام مستخدم رسمی به سازمان‌هایی که دولت شاهنشاهی ایران شرکت در آنها را‌مقتضی بداند بلامانع است. حقوق و فوق‌العاده‌ها و هزینه‌های استحقاقی این قبیل مأمورین بر اساس حقوق گروه و پایه‌ای که دارند از طرف وزارتخانه یا‌موسسه متبوع پرداخت خواهد شد و به هیچ عنوان از طرف وزارتخانه یا موسسه محل مأموریت وجهی به این افراد نباید پرداخت گردد.

تبصره ۱ - وزارتخانه ها و موسسات دولتی مشمول این قانون میتوانند مستخدم رسمی خود را با رضایت مستخدم برای مدت موقت در اختیار یکی از موسسات دولتی که مشمول این قانون نیست بگذارند ولی مدت اشتغال آنان در اینگونه موسسات جزء سابقه خدمت آنان محسوب نخواهد شد و حقوق و مزایای خود را از موسسه ای که در آن مأمور میشوند دریافت خواهند کرد.

تبصره ۲ - مستخدمین رسمی که در یکی از سازمان های بین المللی مأمور خدمت شوند در صورتی که طبق مقررات سازمان های مزبور حقوقی به آنان پرداخت شود بهیچ عنوان حق دریافت وجهی از وزارتخانه یا موسسه متبوع خود ندارند.

تبصره ۳ - آئین نامه مربوط به اجرای مواد ۱۰ و ۱۱ و ۱۲ به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.