ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی: درهرمرحله از دادرسی مدنی طرفین می‌توانند دعوای خود را به طریق سازش خاتمه دهند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

سازش: سازش هم در معنای یک روش حل اختلاف به کار می‌رود و هم به عنوان یک قرارداد جهت حل و فصل دعاوی به کار می‌رود. و به مفهوم تراضی طرفین دعوی بر فیصلهٔ نزاع معین در دادگاه و با دخالت دادرسی می‌باشد.

پیشینه

در ماده ۶۲۳ قانون سابق در هر مرحله و هر دور از ادوار دادرسی سازش ممکن بوده‌است.

با توجه به اطلاق این ماده در مرحله فرجامی نیز می‌توان دعوی مطروحه را به سازش خاتمه داد اما مرجع صدور گزارش اصلاحی در این حالت در قانون پیش‌بینی نشده در حالیکه در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ذیل ماده ۶۲۴ سازش را مانع رسیدگی فرجامی ندانسته و مرجع صدور گزارش اصلاحی را دادگاهی که رسیدگی فرجامی از آن خواسته شده، دانسته‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

یکی دیگر از اسباب زوال دادرسی، سازش طرفین دعوی با یکدیگر است که بهترین شکل فصل خصومت و احقاق حق می‌باشد.

سازش طرفین پس از اقامه دعوا به سه شکل ممکن می‌باشد:

۱) سازش در خارج دادگاه به موجب سند رسمی در دفترخانه‌ها

۲) سازش در خارج از دادگاه با تنظیم سند عادی

۳) سازش در دادگاه رسیدگی کننده به دعوا سازش در دعاوی کیفری راهی نداردو مخصوص دعاوی مدنی است. حتی در جرائم قابل گذشت نیز شاکی حق گذشت دارد و سازش مقرر در این ماده مد نظر نمی‌باشد.

مقالات مرتبط

• اثبات و یأس از اثبات
• بررسی نقش دادگاه‌ها در ترغیب طرفین دعوا به حل‌وفصل غیر قضایی اختلاف؛ مطالعه تطبیقی نظام‌های حقوقی کامن‌لا، رومی- ژرمنی و ایران

منابع:

{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}