ماده ۲ قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
زهرا شوکتی (بحث | مشارکتها) (افزودن لینک نظریه ویرایش شده در بخش رویه قضایی) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
* [[رای وحدت رویه شماره 724 مورخ 1391/1/22 هیات عمومی دیوان عالی کشور]] | * [[رای وحدت رویه شماره 724 مورخ 1391/1/22 هیات عمومی دیوان عالی کشور]] | ||
* [[نظریه شماره 7/1400/9 مورخ 1400/03/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره پرداخت هزینه کارشناسی در بزه تغییر کاربری اراضی زراعی و باغها]] | |||
{{مواد قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها}} | {{مواد قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها}} | ||
[[رده: مواد قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها]] | [[رده: مواد قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها]] | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۷
ماده ۲ قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها: (اصلاحی ۱۳۸۵/۰۸/۰۱)- در مواردی که به اراضی زراعی و باغها طبق مقررات این قانون مجوز تغییر کاربری داده می شود هشتاد درصد (۸۰ %) قیمت روز اراضی و باغهای مذکور با احتساب ارزش زمین پس از تغییر کاربری بابت عوارض از مالکین وصول و به خزانه داری کل کشور واریز می گردد.
تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۸۵/۰۸/۰۱)- تغییر کاربری اراضی زراعی و باغها برای سکونت شخصی صاحبان زمین تا پانصد متر مربع فقط برای یکبار و احداث دامداریها، مرغداریها، پرورش آبزیان، تولیدات گلخانه ای و همچنین واحدهای صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی و صنایع دستی مشمول پرداخت عوارض موضوع این ماده نخواهد بود.
تبصره ۲ (اصلاحی ۱۳۸۵/۰۸/۰۱)- اراضی زراعی و باغهای مورد نیاز طرحهای تملک دارایی های سرمایه ای مصوب مجلس شورای اسلامی (ملی - استانی) و طرحهای خدمات عمومی مورد نیاز مردم از پرداخت عوارض موضوع این ماده مستثنی بوده و تابع قوانین و مقررات مربوط می باشد.
تبصره ۳ (الحاقی ۱۳۸۵/۰۸/۰۱)- تقویم و ارزیابی اراضی زراعی و باغهای موضوع این قانون توسط کمیسیون سه نفره ای متشکل از نمایندگان سازمان جهاد کشاورزی، استانداری، امور اقتصادی و دارایی استان در هر یک از شهرستانها انجام می پذیرد.