رای وحدت رویه شماره 21 مورخ 1363/8/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور( صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1363 using HotCat) |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره | '''رای وحدت رویه شماره ۲۱ مورخ ۱۳۶۳/۸/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص، در نقاطی که دادگاه مدنی خاص تشکیل شده‌است):'''با توجه به [[ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] که مقرر می‌دارد: [[دعاوی]] راجع به [[دادگاه|دادگاه‌هایی]] که رسیدگی نخستین می‌نماید باید در همان دادگاهی اقامه شود که [[مدعی علیه]] در حوزه آن [[اقامت]] دارد و نظر به صراحت [[ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص]] که رسیدگی [[دادگاه عمومی|دادگاه‌های عمومی دادگستری]] را در محل‌هایی که [[دادگاه مدنی خاص]] تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به [[صلاحیت]] دادگاه اخیرالذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل [[نکاح]] و [[طلاق]] تجویز کرده و نیز با توجه به [[ماده ۲ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی]] که [[دادگاه صلح]] را در عداد دادگاه‌های عمومی قلمداد نموده‌است رسیدگی به موضوع که درخواست صدور [[گواهی عدم امکان سازش]] به منظور اجرای [[صیغه طلاق]] می‌باشد در صلاحیت دادگاه صلح محل اقامت [[خوانده]] بوده و بالنتیجه رأی شعبه سیزدهم [[دیوان عالی کشور]] موافق قانون صادر گردیده‌است. این [[رأی]] بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است. | ||
با توجه به [[ماده | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده | * [[ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | ||
* [[ماده | * [[ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص]] | ||
== | * [[ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی]] | ||
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[مدعی علیه]] | * [[مدعی علیه]] | ||
* [[نکاح]] | * [[نکاح]] | ||
* [[طلاق]] | * [[طلاق]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1363]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۴
رای وحدت رویه شماره ۲۱ مورخ ۱۳۶۳/۸/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص، در نقاطی که دادگاه مدنی خاص تشکیل شده‌است):با توجه به ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی که مقرر می‌دارد: دعاوی راجع به دادگاه‌هایی که رسیدگی نخستین می‌نماید باید در همان دادگاهی اقامه شود که مدعی علیه در حوزه آن اقامت دارد و نظر به صراحت ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص که رسیدگی دادگاه‌های عمومی دادگستری را در محل‌هایی که دادگاه مدنی خاص تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به صلاحیت دادگاه اخیرالذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل نکاح و طلاق تجویز کرده و نیز با توجه به ماده ۲ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی که دادگاه صلح را در عداد دادگاه‌های عمومی قلمداد نموده‌است رسیدگی به موضوع که درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش به منظور اجرای صیغه طلاق می‌باشد در صلاحیت دادگاه صلح محل اقامت خوانده بوده و بالنتیجه رأی شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور موافق قانون صادر گردیده‌است. این رأی بر طبق ماده واحده مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص
- ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی
- ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328