ماده 24 منشور ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
* [[تحلیل حقوقی ابعاد و پیامدهای رای مشورتی دیوان دادگستری در خصوص اعلامیه استقلال کوزوو]] | * [[تحلیل حقوقی ابعاد و پیامدهای رای مشورتی دیوان دادگستری در خصوص اعلامیه استقلال کوزوو]] | ||
* [[بررسی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط دیوان بین‌المللی دادگستری]] | * [[بررسی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط دیوان بین‌المللی دادگستری]] | ||
* [[ارزیابی تحکیم امنیت هسته‌ای و نظام عدم گسترش با معیار حقوق بین‌الملل عرفی]] | |||
{{مواد منشور ملل متحد}} | {{مواد منشور ملل متحد}} | ||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۲
ماده ۲۴ منشور ملل متحد:
- برای تأمین عملیات سریع و مؤثر سازمان اعضای آن مسئولیت اصلی نگاهداری صلح و امنیت بین‌المللی را بعهده شورای امنیت گذاشته و اعتراف می‌نمایند که در حین انجام وظایفی که این مسئولیت بعهده شورای مزبور می‌گذارد شورا بنام آنها اقدام می‌کند.
- شورای امنیت در انجام این وظایف بر طبق مقاصد و اصول ملل متحد اقدام خواهد نمود ـ اختیارات مخصوصی که برای امکان انجام وظایف مذکور به شورای امنیت داده شده درفصل ششم و هفتم و هشتم و دوازدهم معین است.
- شورای امنیت گزارشهای سالیانه و عند الاقتضاگزارشهای مخصوصی به مجمع عمومی تقدیم می‌دارد که مجمع عمومی آنها را تحت مطالعه در آورد.
مقالات مرتبط
- ارتباط های سیستمیک ماده 51 منشور ملل متحد
- تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها
- عملکرد شورای امنیت در مواجهه با پدیدۀ ابولا (Ebola) رویکردی نوین در حوزۀ سلامت عمومی
- حاشیۀ صلاحدیدی در اجرای قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت: بررسی موردی ایران
- مشروعیت صلاحیت قانونگذاری شورای امنیت در مبارزه با تروریسم: خودبازسازی حقوق بین‌الملل
- ملاک انتساب مسئولیت در عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد
- تعارض تعهدات سند موسس سازمان‌های بین‌المللی و تصمیمات شورای امنیت
- بازخوانی انتقادی مفهوم امنیت جمعی در نظام کنونی بین‌الملل
- تفسیر جدید از صلح و امنیت بین المللی و تاثیر آن بر مفهوم حاکمیت ملی
- تحلیل حقوقی ابعاد و پیامدهای رای مشورتی دیوان دادگستری در خصوص اعلامیه استقلال کوزوو
- بررسی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط دیوان بین‌المللی دادگستری
- ارزیابی تحکیم امنیت هسته‌ای و نظام عدم گسترش با معیار حقوق بین‌الملل عرفی