رای وحدت رویه شماره 567 مورخ 1370/19/9 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر در احکام در دادگاه‌ها در مواردی که قاضی صادرکننده حکم مصدر کار نباشد): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1370 using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1370 using HotCat) |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره | '''رای وحدت رویه شماره ۵۶۷ مورخ ۱۳۷۰/۹/۱۹ هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر در احکام در دادگاه‌ها در مواردی که قاضی صادرکننده حکم مصدر کار نباشد):'''[[ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها مصوب 1367|ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها مصوب ۱۳۶۷/۷/۱۴]] که تکلیف [[قاضی]] صادرکننده [[حکم]] را نسبت به درخواست متقاضی [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] معین نموده ناظر به موردی است که خدمت قاضی در همان [[دادگاه]] ادامه داشته باشد امّا اگر قاضی به محل دیگری منتقل شده یا به هر عنوان دیگر در شغل قضایی سابق خود نباشد اعمال ماده مرقوم مورد پیدا نمی‌کند و پرونده باید برای رسیدگی به [[دادگاه تجدیدنظر|مرجع تجدیدنظر]] ارسال شود؛ بنابراین رویه شعبه دوازدهم [[دیوان عالی کشور]] که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این [[رای]] بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب [[دیوان عالی کشور]] و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است. | ||
''' | |||
[[ماده | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده | * [[ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها]] | ||
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328]] | * [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] | ||
== | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] | * [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1370]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۶
رای وحدت رویه شماره ۵۶۷ مورخ ۱۳۷۰/۹/۱۹ هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر در احکام در دادگاه‌ها در مواردی که قاضی صادرکننده حکم مصدر کار نباشد):ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها مصوب ۱۳۶۷/۷/۱۴ که تکلیف قاضی صادرکننده حکم را نسبت به درخواست متقاضی تجدیدنظر معین نموده ناظر به موردی است که خدمت قاضی در همان دادگاه ادامه داشته باشد امّا اگر قاضی به محل دیگری منتقل شده یا به هر عنوان دیگر در شغل قضایی سابق خود نباشد اعمال ماده مرقوم مورد پیدا نمی‌کند و پرونده باید برای رسیدگی به مرجع تجدیدنظر ارسال شود؛ بنابراین رویه شعبه دوازدهم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این رای بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها
- ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸