رای وحدت رویه شماره 567 مورخ 1370/19/9 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر در احکام در دادگاه‌ها در مواردی که قاضی صادرکننده حکم مصدر کار نباشد)
رای وحدت رویه شماره ۵۶۷ مورخ ۱۳۷۰/۹/۱۹ هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر در احکام در دادگاه‌ها در مواردی که قاضی صادرکننده حکم مصدر کار نباشد):ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها مصوب ۱۳۶۷/۷/۱۴ که تکلیف قاضی صادرکننده حکم را نسبت به درخواست متقاضی تجدیدنظر معین نموده ناظر به موردی است که خدمت قاضی در همان دادگاه ادامه داشته باشد امّا اگر قاضی به محل دیگری منتقل شده یا به هر عنوان دیگر در شغل قضایی سابق خود نباشد اعمال ماده مرقوم مورد پیدا نمی‌کند و پرونده باید برای رسیدگی به مرجع تجدیدنظر ارسال شود؛ بنابراین رویه شعبه دوازدهم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این رای بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۹ قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و نحوه رسیدگی آن‌ها
- ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸