رای وحدت رویه شماره 9 مورخ 1364/2/30 هیات عمومی دیوان عالی کشور (شمول لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی‌ به مرتکبین جرم تصرف عدوانی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''رای وحدت رویه شماره ۹ مورخ ۱۳۶۴/۲/۳۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (شمول لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی به مرتکبین جرم تصرف عدوانی):'''
'''رای وحدت رویه شماره ۹ مورخ ۱۳۶۴/۲/۳۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (شمول لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی به مرتکبین جرم تصرف عدوانی):'''نظر به اینکه برابر [[ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی ۱۳۵۸|ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی شهریورماه ۱۳۵۸]] کلیه کسانی که تا تاریخ ۱۳۵۸/۲/۱۸ در [[مراجع قضایی]] مورد [[تعقیب]] قرار گرفته‌اند اعم از این که [[رأی قطعی|حکم قطعی]] دربارهٔ آنان صادر شده یا نشده باشد به استثنای [[جرم|جرایم]] و [[محکومیت‌|محکومیت‌های]] موضوع تبصره ۲ آن از تعقیب یا [[مجازات]] معاف شده‌اند و با توجه به این که جرم [[تصرف عدوانی]] عنوان شده در پرونده (تصرف با قهر و غلبه موضوع [[ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴|ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی]]) از مصادیق مستثنیات تبصره ۲ یاد شده نمی‌باشد بنابراین مورد مشمول ماده واحده مذکور بوده و قسمت اخیر [[رأی]] شعبه شانزدهم کیفری ۲ اهواز در قسمتی که جرم [[تصرف عدوانی]] ارتکابی در تاریخ ۱۳۵۷/۱۱/۱۲ [[متهم|متهمان]] را مشمول [[لایحه]] یاد شده دانسته منطبق با موازین قانونی تشخیص می‌شود. این رأی طبق [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷|ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷]] در موارد مشابه برای [[دادگاه|دادگاه‌ها]] لازم‌الاتباع است.
نظر به اینکه برابر [[ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی شهریورماه ۱۳۵۸]] کلیه کسانی که تا تاریخ ۱۳۵۸/۲/۱۸ در مراجع قضایی مورد [[تعقیب]] قرار گرفته‌اند اعم از این که حکم قطعی دربارهٔ آنان صادر شده یا نشده باشد به استثنای جرایم و محکومیت‌های موضوع تبصره ۲ آن از تعقیب یا مجازات معاف شده‌اند و با توجه به این که جرم [[تصرف عدوانی]] عنوان شده در پرونده (تصرف با قهر و غلبه موضوع [[ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴|ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی]]) از مصادیق مستثنیات تبصره ۲ یاد شده نمی‌باشد بنابراین مورد مشمول ماده واحده مذکور بوده و قسمت اخیر رأی شعبه شانزدهم کیفری ۲ اهواز در قسمتی که جرم تصرف عدوانی ارتکابی در تاریخ ۱۳۵۷/۱۱/۱۲ متهمان را مشمول لایحه یاد شده دانسته منطبق با موازین قانونی تشخیص می‌شود. این رأی طبق [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷]] در موارد مشابه برای دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
* [[ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی شهریورماه ۱۳۵۸]]
* [[ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی ۱۳۵۸|ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی شهریورماه ۱۳۵۸]]
* [[ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴]]
* [[ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴]]
* [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷]]
* [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷|ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷]]


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[تعقیب]]
* [[تعقیب]]
* [[تصرف عدوانی]]
* [[تصرف عدوانی]]
*
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور۱۳۶۴]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1364]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۹

رای وحدت رویه شماره ۹ مورخ ۱۳۶۴/۲/۳۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (شمول لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی به مرتکبین جرم تصرف عدوانی):نظر به اینکه برابر ماده واحده لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی اصلاحی شهریورماه ۱۳۵۸ کلیه کسانی که تا تاریخ ۱۳۵۸/۲/۱۸ در مراجع قضایی مورد تعقیب قرار گرفته‌اند اعم از این که حکم قطعی دربارهٔ آنان صادر شده یا نشده باشد به استثنای جرایم و محکومیت‌های موضوع تبصره ۲ آن از تعقیب یا مجازات معاف شده‌اند و با توجه به این که جرم تصرف عدوانی عنوان شده در پرونده (تصرف با قهر و غلبه موضوع ماده ۲۶۸ قانون مجازات عمومی) از مصادیق مستثنیات تبصره ۲ یاد شده نمی‌باشد بنابراین مورد مشمول ماده واحده مذکور بوده و قسمت اخیر رأی شعبه شانزدهم کیفری ۲ اهواز در قسمتی که جرم تصرف عدوانی ارتکابی در تاریخ ۱۳۵۷/۱۱/۱۲ متهمان را مشمول لایحه یاد شده دانسته منطبق با موازین قانونی تشخیص می‌شود. این رأی طبق ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷ در موارد مشابه برای دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته