ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 494 قانون آیین دادرسی مدنی را به ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۳۵

چنانچه دعوا درمرحله فرجامی باشد، و طرفین با توافق تقاضای ارجاع امر به داوری را بنمایند یا مورد از موارد ارجاع به داوری تشخیص داده شود، دیوان عالی کشور پرونده را برای ارجاع به داوری به دادگاه صادرکننده رأی فرجام خواسته ارسال می‌دارد.

توضیح واژگان

داوری: داوری در لغت به معنای حکومت میان مردم و قضاوت آمده‌است و در اصطلاح می‌توان آن را انصراف متخاصمین از مرجع قضایی به اعتبار نهاد توافقی برای رسیدگی به ماهیت دعوی تعریف نمود. ۶۶۶۰۶۸/

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در صورتی که رسیدگی به دعوایی در مرحله بدوی یا تجدید نظر خاتمه یافته و در نهایت رای قطعی صادر یا رای غیر قطعی صادره به علت عدم تجدید نظر خواهی قطعی شده و به اعتبار قابل فرجام بدون رای، پرونده در دیوان عالی کشور مطرح باشد، مطابق این ماده طرفین می‌توانند از دیوانعالی کشور ارجاع امر به داوری را تقاضا نمایند۱۰۰۵۰۳۹/. برای ارجاع به داوری به نظر می‌رسد دیوان ابتدا رای را نقض و سپس پرونده برای ارجاع به داوری به دادگاه صادر کننده رای فرجام خواسته ارسال می‌نماید چرا که در غیر این صورت دادگاه صادر کننده نمی‌تواند رای قطعی را به داوری ارجاع نماید. ۱۰۰۵۰۵۶/۱۰۱۳۰۷۷/ البته عده ای معتقدند در تمام موارد مشابه به منظور ارجاع امر به داوری باید رسیدگی به موجب قرار توقیف و مطابق قانون پرونده به داوری ارجاع شود. ۱۰۱۳۰۶۳/ فرض دیگری نیز ممکن است آن اینکه در مرحله رسیدگی فرجامی طرفین درخواست ارجاع امر به داوری ننمایند اما دیوان تشخیص دهد که مورد از موارد اختلاف به داوری بوده و به عنوان مثال با جود تراضی بر داوری در دادرسی، دادگاه به دعوا رسیدگی نموده‌است. در این فرض نیز رای فرجام خواسته نقض و مطابق این ماده پرونده به داوری ارجاع می‌شود. ۱۰۰۵۰۸۹/۱۴۴۱۶۶/