رضاع

رضاع طفل، حق مادر محسوب می‌گردد نه وظیفه او، مگر در موارد استثنایی، بنابراین رضاع طفل، از جمله اموری است که نه مادر، وظیفه ای در اتیان آن دارد؛ و نه پدر نوزاد، می‌تواند وی را ملزم به این کار نماید. به موجب قانون مدنی نیز، مادر مجبور نیست که به طفل خود شیر بدهد مگر در صورتی که تغذیهٔ طفل به غیر شیر مادر ممکن نباشد، مبنای وضع این حکم، حمایت از زن و جلوگیری از بهره‌کشی توسط شوهر اوست.

گفتنی است رضاع طفل توسط مادر، از وظایف مربوط به حضانت، به‌شمار نمی‌آید.

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی

جلوگیری از رضاع طفل توسط مادر

پدر نمی‌تواند از رضاع طفل توسط مادر جلوگیری نماید؛ مگر جهت رفع زیان از فرزند و به موجب حکم دادگاه.

مطالبه اجرت برای رضاع

زن، در مقابل رضاع فرزند، حق دارد از شوهر خویش، حق‌الزحمه مطالبه نماید؛ مگر اینکه ثابت گردد با قصد تبرع، اقدام به شیردهی بچه نموده‌ است، البته مادر در صورت شیر دادن به طفل خویش، پس از دو سالگی وی، نمی‌تواند از شوهر، درخواست حق‌الزحمه نماید؛ زیرا در این دوران، دیگر کودک، احتیاجی به شیر مادر ندارد؛ مگر اینکه برای درمان بیماری وی، ضرورت داشته باشد که مادر، او را شیر دهد؛ که در این صورت اجرت مادر، به عنوان هزینه درمان طفل، جزئی از نفقه اقارب محسوب شده و باید به او پرداخت گردد.

فرض فوت پدر

در صورت فوت پدر طفل، ورثه او، ملزم به تأدیه اجرت رضاع مادر هستند.

در حقوق تطبیقی

به موجب قانون احوال شخصیه تونس و عراق، رضاع طفل، حق و وظیفه مادر است.

در فقه

مادر مکلف است لباء یا آغوز را تا سه روز به طفل بخوراند.

مستحب است که رضاع طفل، توسط مادر او صورت گیرد. مادر، فقط بابت رضاع طفل تا دوسالگی، حق مطالبه اجرت دارد.

مقالات مرتبط

• تأثیر جنبش‌های فمینیسم بر تحول مفهوم خانواده

جستارهای وابسته

• قرابت رضاعی