ماده 18 قانون گذرنامه

ماده ۱۸ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱,۱۲,۱۰: برای اشخاص زیر با رعایت شرایط مندرج در این ماده گذرنامه صادر می شود:

۱ – اشخاصی که کمتر از هجده سال تمام دارند و کسانی که تحت ولایت و یا قیمومت می باشند با اجازه کتبی ولی یا قیم آنان.

۱ (اصلاحی ۲۳/۰۳/۱۳۸۰)– صدور گذرنامه و تمدید و صدور اجازه خروج انفرادی اشخاص کمتر از هجده سال تمام و کسانیکه تحت ولایت یا قیمومیت می باشند با اجازه کتبی ولی یا قیم آنان فقط در موارد ذیل امکان پذیر خواهد بود:

الف – بیماران با معرفی شورای عالی پزشکی.

ب – افرادی که یکی از والدین یا قیم قانونی آنها مقیم خارج از کشور باشد.

ج – همسر و فرزندان کارکنان دولت جمهوری اسلامی ایران که مدت مأموریت آنان بیش از شش ماه باشد با تأیید بالاترین مقام وزارتخانه نهاد یا سازمان دولتی.

د – گروههای کارآموزی و یا گردش علمی و یا شرکت در سمینارها و مسابقات علمی و فرهنگی و تیم های ورزشی با معرفی بالاترین مقام ارگان و نهاد مربوطه.

ه– – جانبازان و مجروحین انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی با معرفی بالاترین مقام نهاد مربوطه در مرکز یا امضاء مجاز معرفی شده توسط مقام مذکور برای معالجه.

و – همسر و فرزندان کسانیکه برای فرصت های مطالعاتی بیش از شش ماه اعزام شده یا می شوند و نیز همسر و فرزندان دانشجویان شاغل به تحصیل در خارج از کشور با تأیید وزارت فرهنگ و آموزش عالی یا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

ز – کسانیکه با پروانه گذر زیارتی عازم مسافرت خارج از کشور می باشند.

۲ – مشمولین وظیفه عمومی با اجازه کتبی اداره وظیفه عمومی.

۳ – زنان شوهردار ولو کمتر از ۱۸ سال تمام با موافقت کتبی شوهر و در موارد اضطراری اجازه دادستان شهرستان محل درخواست گذرنامه که مکلف است نظر خود را اعم از قبول درخواست یا رد آن حداکثر ظرف سه روز اعلام دارد کافی است. زنانی که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده اند از شرط این بند مستثنی می باشند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی