ماده 16 قانون گذرنامه
ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱,۱۲,۱۰: اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲ - باشخاص زیر هیچ نوع گذرنامه برای خروج از کشور داده نمیشود:
۱ (اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲)– کسانیکه بموجب اعلام کتبی مقامات قضائی حق خروج از کشور را ندارند.
۲ (اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲)– کسانیکه در خارج از ایران بسبب تکدی و یا ولگردی و یا ارتکاب سرقت و کلاهبرداری و یا به هر عنوان دیگر دارای سوء شهرت باشند.
۳ (اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲)– کسانیکه مسافرت آنها به خارج کشور به تشخیص مقامات قضائی مخالف مصالح جمهوری اسلامی ایران باشد.
تبصره ۱ (اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲)– رسیدگی و تشخیص افراد مذکور در بند ۲ این ماده واحده بعهده کمیسیونی مرکب از نمایندگان:
۱ – وزارت امور خارجه.
۲ – وزارت دادگستری
۳ – وزارت کشور
۴ – شهربانی جمهوری اسلامی.
۵ – وزارت اطلاعات که بدعوت وزارت کشور تشکیل خواهد شد میباشد.
تبصره ۲ (اصلاحی ۰۳/۰۸/۱۳۶۲)– از تاریخ ۱۳۶۲/۰۸/۰۳، ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱ و تبصره و بندهای آن و همچنین لایحه قانونی اصلاح ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۸/۱۲/۴ شورای انقلاب نسخ میشود.