تردید

تردید در لغت، به معنای شک و دودلی است که در حقوق نیز در همین معنا به کار گرفته می‌شود، همچنین، این طور بیان شده است که تردید، ابراز شک در اصالت سند منتسب به شخص دیگری است. شایان ذکر است که یکی از شرایط تحقق تردید، استناد به سند ابرازی بر علیه تردید کننده می‌باشد.

مواد مرتبط

• ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی

• ماده ۱۲۹۱ قانون مدنی
• ماده ۱۲۹۲ قانون مدنی

جستارهای وابسته

• سند
• سند عادی
• انکار