ماده ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
قانونگذار در این ماده، [[تخریب]] اماکن و بناهای تاریخی را مورد جرم انگاری قرار داده است، بدیهی است که [[عنصر مادی]] این جرم، عبارت است از «تخریب» که اصولا با رفتار مثبت مادی (فعل) واقع میشود. با توجه به اطلاق این عبارت، به نظر میرسد تخریب اعم از جزئی یا کلی، مشمول ماده قرار خواهد گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> شرط تحقق این جرم آن است که اماکن و بناهای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده باشند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668184|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> همچنین تخریب لوازم و اشیای موجود در مکان های تاریخی، به شرطی مشمول این ماده قرار خواهد گرفت که مستقلا واجد حیثیت فرهنگی یا تاریخی یا مذهبی باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434660|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> به لحاظ [[عنصر معنوی|عنصر روانی]] نیز لازم است مرتکب واجد [[سو نیت عام]] یعنی علم و عمد در تخریب این آثار باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390476|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> | قانونگذار در این ماده، [[تخریب]] اماکن و بناهای تاریخی را مورد جرم انگاری قرار داده است، بدیهی است که [[عنصر مادی]] این جرم، عبارت است از «تخریب» که اصولا با [[فعل مثبت مادی|رفتار مثبت مادی]] ([[فعل]]) واقع میشود. با توجه به اطلاق این عبارت، به نظر میرسد تخریب اعم از جزئی یا کلی، مشمول ماده قرار خواهد گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> شرط تحقق این جرم آن است که اماکن و بناهای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده باشند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668184|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> همچنین تخریب لوازم و اشیای موجود در مکان های تاریخی، به شرطی مشمول این ماده قرار خواهد گرفت که مستقلا واجد حیثیت فرهنگی یا تاریخی یا مذهبی باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434660|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> به لحاظ [[عنصر معنوی|عنصر روانی]] نیز لازم است مرتکب واجد [[سو نیت عام]] یعنی علم و عمد در تخریب این آثار باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390476|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> | ||
== رویه قضائی == | == رویه قضائی == | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۱
هر کس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه ها و مجموعه های فرهنگی - تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، یا تزئینات، ملحقات ، تأسیسات، اشیاء و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور، که مستقلاً نیز واجد حیثیت فرهنگی- تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی وارد آورد علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک الی ده سال محکوم میشود.
پیشینه
این عنوان مجرمانه، سابقا در ماده 127 قانون مجازات عمومی مصوب 1304 و بند یک ماده 127 مکرر قانون مجازات عمومی الحاقی 1347، مورد جرم انگاری قرار گرفته بود.[۱]
در قانون تعزیرات مصوب 1362 نیز مواد 46 و 47، به تخریب اموال تاریخی یا فرهنگی، اختصاص پیدا کرده بود.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
قانونگذار در این ماده، تخریب اماکن و بناهای تاریخی را مورد جرم انگاری قرار داده است، بدیهی است که عنصر مادی این جرم، عبارت است از «تخریب» که اصولا با رفتار مثبت مادی (فعل) واقع میشود. با توجه به اطلاق این عبارت، به نظر میرسد تخریب اعم از جزئی یا کلی، مشمول ماده قرار خواهد گرفت.[۳] شرط تحقق این جرم آن است که اماکن و بناهای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده باشند،[۴] همچنین تخریب لوازم و اشیای موجود در مکان های تاریخی، به شرطی مشمول این ماده قرار خواهد گرفت که مستقلا واجد حیثیت فرهنگی یا تاریخی یا مذهبی باشند.[۵] به لحاظ عنصر روانی نیز لازم است مرتکب واجد سو نیت عام یعنی علم و عمد در تخریب این آثار باشد.[۶]
رویه قضائی
شعبه 5 دیوان عالی کشور در رای شماره 2298 مورخ 18/9/17 اظهار داشته: کندن درب امام زاده، مصداق تخریب موضوع این ماده خواهد بود.[۷]
منابع
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 716364
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 434624
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات). چاپ 2. فیض، 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 390464
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 668184
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 434660
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات). چاپ 2. فیض، 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 390476
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 668188