جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست

جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست نام مقاله ای از سید فضل اله موسوی و علیرضا آرش پور است که در شماره دو دوره 45 (تیر 1394) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی منتشر شده است.

چکیده

اصل جلوگیری از خسارات زیست محیطی به‌لحاظ منافع اقتصادی و هم‌چنین از جنبه‌های اکولوژیک قاعده‌ای طلایی محسوب می‌شود. بنا به دلایل فنی و حقوقی پیشِ رو، برقراری رابطۀ سببیت بین عمل زیانبار با صدمات وارد شده به محیط زیست با مشکلاتی همراه است و از طرف دیگر، به لحاظ ماهیت خاص محیط زیست جبران آسیب‌های وارد شده به آن غالباً غیرممکن و در صورت امکان مستلزم هزینه‌های گزاف و صرف زمانِ طولانی است. با عنایت به همین موارد، به‌کارگیری اصول نو محیط زیستی و از جمله اصل احتیاطی برای حفظ و حمایت از محیط زیست و مآلاً تقویت رویۀ بازدارندگی از اهمیت محوری برخوردار شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا با پرداختن به این اصل، به تبیین موقعیت و جایگاه آن در حقوق بین‌الملل محیط زیست پرداخته شود.

کلیدواژه ها

• اصل 15 اعلامیه ریو
• اصل احتیاطی
• بازدارندگی
• حقوق بین الملل محیط زیست
• صدمات زیست محیطی

مواد مرتبط

• اصل 15 اعلامیه ریو سال 1992
• پروتکل 1987 مونترال در خصوص مواد تخریب کننده لایه ازن
• کنوانسیون 1992 در خصوص تنوع زیستی
• معاهده ماستریخت 1992
• سند ملی محیط زیست جمهوری اسلامی ایران
• کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر آب و هوا سال 1992
• کنوانسیون استکهلم سال 2001 در مورد آلاینده های شیمیایی پایدار
• ماده 38 اساسنامه دیوان بین الملل دادگستری