جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست
جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست نام مقاله ای از سید فضل اله موسوی و علیرضا آرش پور است که در شماره دو دوره 45 (تیر 1394) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
اصل جلوگیری از خسارات زیست محیطی به‌لحاظ منافع اقتصادی و هم‌چنین از جنبه‌های اکولوژیک قاعده‌ای طلایی محسوب می‌شود. بنا به دلایل فنی و حقوقی پیشِ رو، برقراری رابطۀ سببیت بین عمل زیانبار با صدمات وارد شده به محیط زیست با مشکلاتی همراه است و از طرف دیگر، به لحاظ ماهیت خاص محیط زیست جبران آسیب‌های وارد شده به آن غالباً غیرممکن و در صورت امکان مستلزم هزینه‌های گزاف و صرف زمانِ طولانی است. با عنایت به همین موارد، به‌کارگیری اصول نو محیط زیستی و از جمله اصل احتیاطی برای حفظ و حمایت از محیط زیست و مآلاً تقویت رویۀ بازدارندگی از اهمیت محوری برخوردار شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا با پرداختن به این اصل، به تبیین موقعیت و جایگاه آن در حقوق بین‌الملل محیط زیست پرداخته شود.
کلیدواژه ها
- اصل 15 اعلامیه ریو
- اصل احتیاطی
- بازدارندگی
- حقوق بین الملل محیط زیست
- صدمات زیست محیطی
مواد مرتبط
- اصل 15 اعلامیه ریو سال 1992
- پروتکل 1987 مونترال در خصوص مواد تخریب کننده لایه ازن
- کنوانسیون 1992 در خصوص تنوع زیستی
- معاهده ماستریخت 1992
- سند ملی محیط زیست جمهوری اسلامی ایران
- کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر آب و هوا سال 1992
- کنوانسیون استکهلم سال 2001 در مورد آلاینده های شیمیایی پایدار
- ماده 38 اساسنامه دیوان بین الملل دادگستری