ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
در حقوق فرانسه، مانند حقوق ایران، استفاده خانوادگی از مصادیق استفاده شخصی و مجاز دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4773044|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> با این تفاوت که ماده 41 قانون [[حق مؤلف]] فرانسه، با مجاز دانستن نمایش های خصوصی و غیرانتفاعی در «محافل خانوادگی»، مفهومی روشن تر و گسترده تر از کلمه «شخصی و خصوصی» نسبت به قانون ایران ارائه داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5071200|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | در حقوق فرانسه، مانند حقوق ایران، استفاده خانوادگی از مصادیق [[استفاده شخصی]] و مجاز دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4773044|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> با این تفاوت که ماده 41 قانون [[حق مؤلف]] فرانسه، با مجاز دانستن نمایش های خصوصی و غیرانتفاعی در «محافل خانوادگی»، مفهومی روشن تر و گسترده تر از کلمه «شخصی و خصوصی» نسبت به قانون ایران ارائه داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5071200|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | ||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
این ماده فقط اشاره به «[[نسخه برداری]]» برای | این ماده فقط اشاره به «[[نسخه برداری]]» برای «[[استفاده شخصی]] و [[غیرانتفاعی]]» دارد و اعمال انتفاعی را در برنمی گیرد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4780028|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | ||
== انتقادات == | == انتقادات == | ||
بهتر آن است که قانون گذار، به جای | بهتر آن است که قانون گذار، به جای «[[استفاده شخصی]]»، از «استفاده خصوصی و خانوادگی» استفاده و در مورد [[اجرای اثر|اجرا]] و [[نمایش اثر]] در محافل خانوادگی نیز به مجاز بودن آن تصریح کند تا جای ابهامی باقی نماند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4773044|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۱
ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: نسخه برداری از اثرهای مورد حمایت این قانون مذکور در بند 1 از ماده 2 و ضبط برنامه های رادیوئی و تلویزیونی فقط در صورتی که برای استفاده شخصی و غیرانتفاعی باشد مجاز است.
توضیح واژگان
منظور از استفاده شخصی، استفاده ای است که جنبه خصوصی داشته و متضمن استفاده برای اجرای عمومی، اعمال و نمایش عموم یا درج آن در برنامه های کابلی نباشد.[۱]
بند 1 ماده 2 قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸: کتاب و رساله و جزوه و نمایشنامه و هر نوشته دیگر علمی و فنی و ادبی و هنری.[۲]
مطالعات تطبیقی
در حقوق فرانسه، مانند حقوق ایران، استفاده خانوادگی از مصادیق استفاده شخصی و مجاز دانسته شده است.[۳] با این تفاوت که ماده 41 قانون حق مؤلف فرانسه، با مجاز دانستن نمایش های خصوصی و غیرانتفاعی در «محافل خانوادگی»، مفهومی روشن تر و گسترده تر از کلمه «شخصی و خصوصی» نسبت به قانون ایران ارائه داده است.[۴]
نکات توضیحی
این ماده فقط اشاره به «نسخه برداری» برای «استفاده شخصی و غیرانتفاعی» دارد و اعمال انتفاعی را در برنمی گیرد. [۵]
انتقادات
بهتر آن است که قانون گذار، به جای «استفاده شخصی»، از «استفاده خصوصی و خانوادگی» استفاده و در مورد اجرا و نمایش اثر در محافل خانوادگی نیز به مجاز بودن آن تصریح کند تا جای ابهامی باقی نماند. [۶]
منابع
- ↑ اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4999596
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4780028
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4773044
- ↑ حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5071200
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4780028
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4773044