ماده 144 قانون امور حسبی

ماده ۱۴۴ قانون امور حسبی: ورثه و وصی و موصی له که اموال غایب موقتاً به آن‌ها تسلیم می‌شود باید اموال را با رعایت مصلحت غایب حفظ و اداره نمایند و آن‌ها در اداره اموال غایب به منزله وکیل او خواهند بود.

توضیح واژگان

ورثه: به کسی می‌گویند که در صورت برخورداری از شرایط ارث و مبری بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می‌یابد.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

مال: در لغت از مصدر «میل» به معنای خواستن، گرفته شده‌است و جمع آن اموال و به معنای دارایی‌ها، داشته‌ها و مال‌ها است. علت نامگذاری مال، میل به مبادله و دست به دست گرداندن آن است. مال در لغت معانی دیگری دارد از جمله اینکه آنچه که به تملیک انسان در می‌آید؛ هر آنچه که دارای ارزش، تملک پذیر و قابل استفاده باشد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

علت این که ماده ۱۴۴ قانون امور حسبی، ورثه و وصی را به منزله وکیل غایب قرار داده‌است این است که خواست قانونگذار جمع بین حمایت از حقوق غایب و ورثه بوده‌است و از همین رو ورثه و موصی له نمی‌توانند اموال غایب را بین خود تقسیم کنند یا در آن تصرفات مالکانه انجام دهند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنانچه از ماده ۱۴۴ قانون امور حسبی بر می‌آید، مانند اختیارات وکیل و امین است. با این تفاوت که تعهد ورثه، بر خلاف تعهد امین، تعهد به نتیجه است نه تعهد به وسیله زیرا ورثه با وجود امین اقدام و اموال غایب را چنان‌که هست نگهداری کنند لذا تعهد آنان باید سنگین تر باشد.