ماده ۱۸۲ قانون دریایی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۱۸۲ قانون دریایی:''' (اصلاحی ۱۳۹۱/۰۸/۱۶) وظیفه امدادرسانی فرمانده موظف است در حد امکان و در صورتی که خطری جدی متوجه کشتی و سرنشینان آن نشود، برای ارائه کمکهای ضروری به هر شخصی که در دریا در خطر و یا در معرض تهدید خطر قرار دارد اقدامات ممکن...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۸۲ قانون دریایی:''' (اصلاحی ۱۳۹۱/۰۸/۱۶) وظیفه امدادرسانی | '''ماده ۱۸۲ قانون دریایی:''' (اصلاحی ۱۳۹۱/۰۸/۱۶) وظیفه امدادرسانی | ||
فرمانده موظف است در حد امکان و در صورتی که خطری جدی متوجه کشتی و سرنشینان آن نشود، برای ارائه کمکهای ضروری به هر شخصی که در دریا در خطر و یا در معرض تهدید خطر قرار دارد اقدامات ممکن را انجام دهد. | |||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[حقوق نجات دهنده در معاهدات بین‌المللی نجات دریایی و قانون دریایی ایران]] | |||
{{مواد قانون دریایی}} | {{مواد قانون دریایی}} | ||
[[رده: مواد قانون دریایی]] | [[رده: مواد قانون دریایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۵۷
ماده ۱۸۲ قانون دریایی: (اصلاحی ۱۳۹۱/۰۸/۱۶) وظیفه امدادرسانی
فرمانده موظف است در حد امکان و در صورتی که خطری جدی متوجه کشتی و سرنشینان آن نشود، برای ارائه کمکهای ضروری به هر شخصی که در دریا در خطر و یا در معرض تهدید خطر قرار دارد اقدامات ممکن را انجام دهد.