ماده ۱۵۰ قانون دریایی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
در زمان توقف غذا و مسکن کارکنان کشتی جز و خسارات وارده محسوب می گردد. | در زمان توقف غذا و مسکن کارکنان کشتی جز و خسارات وارده محسوب می گردد. | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[تأثير قوهي قاهره بر رفع مسئوليتكارفرما]] | |||
* [[مسئولیت کارفرما در حوادث ناشی از فعالیت های معدنی بر مبنای قانون مسئولیت مدنی]] | |||
{{مواد قانون دریایی}} | {{مواد قانون دریایی}} | ||
[[رده: مواد قانون دریایی]] | [[رده: مواد قانون دریایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۶
ماده ۱۵۰ قانون دریایی: آثار قوه قهریه ( فرس ماژور)
الف - در صورتی که کشتی نتواند به علت قوه قهریه از بندر خارج شود قرارداد اجاره برای مدت متعارف به قوت خود باقی می ماند و خسارات ناشی از تاخیر در حرکت کشتی قابل مطالبه نخواهد بود.
ب - در صورتی که کشتی برای مدتی معلوم و یا برای سفر معینی به مبلغ مشخص اجاره شده باشد و ضمن مسافرت به علت قوه قهریه متوقف شود هیچگونه مال الاجاره اضافی نسبت به مدتی که کشتی متوقف شده است تعلق نخواهد گرفت
در زمان توقف غذا و مسکن کارکنان کشتی جز و خسارات وارده محسوب می گردد.