جراحت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[رده: | [[رده:دیه جراحات]] | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات حقوق جزا]] | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات قانون مجازات اسلامی]] | ||
''' | [[رده:جراحات]] | ||
[[رده:جنایات]] | |||
'''جراحت''' در لغت، به معنای خستگی است و در [[عرف]]، هر زخمی در بدن است <ref name=":0" />. از نظر [[حقوق کیفری|حقوق جزا]] نیز هر نوع [[صدمه]] وارده بر بدن که موجب ضایعات نسجی، عضوی یا بافتی از طریق استفاده از لوازم و وسایل فیزیکی، شیمیایی یا مکانیکی باشد، '''جراحت''' نامیده می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6275892|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> به عبارت دیگر '''جرح''' به حالتی یا نوعی از [[صدمه بدنی]] گفته می‌شود که منجر به فوت زیان‌دیده نشده است، به همین دلیل آن را زخمی در داخل یا ظاهر بدن دانسته‌اند. . به علاوه، این خسارات سوای اینکه ممکن است آثار ماندگاری روی بدن انسان بگذارند یا نه، قابل معالجه می‌باشند. جرحی که به روی بدن انسان واقع می‌شود، اصولاً یا ناشی از حوادث رانندگی و یا ناشی از منازعات می‌باشد.<ref>{{Cite journal|title=بررسی تطبیقی جبران خسارت صدمات بدنی در حقوق ایران و انگلستان|url=https://csiw.qom.ac.ir/article_2129.html|journal=پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب|date=1402|issn=2476-4213|pages=77–96|volume=10|issue=2|doi=10.22091/csiw.2022.6493.1999|language=fa|first=عادل|last=ساریخانی|first2=مهدی|last2=شریفی}}</ref> علامت خارجی جرح، خونریزی است و همیشه اثر مادی در بدن [[مجنی علیه]] ایجاد می‌کند که برای مدتی تقریباً طولانی باقی می‌ماند، گفتنی است شدت و ضعف زخم، تأثیری در وصف آن ندارد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد دوم) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=امیرکبیر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1835100|صفحه=|نام۱=محمدصالح|نام خانوادگی۱=ولیدی|چاپ=8}}</ref> | |||
==در رویه قضایی== | |||
طبق [[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۶۷۷–۶۴/۵/۲۳ [[اداره حقوقی قوه قضائیه]]: «سوختگی‌ها نوعی جراحت تلقی می‌شوند و بین [[عمد]] و [[غیر عمدی|غیر عمد]] آن فرقی نیست و مجازات آنها تابع قانون دیات است.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=671504|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
[[دیه جراحات]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۱
جراحت در لغت، به معنای خستگی است و در عرف، هر زخمی در بدن است [۱]. از نظر حقوق جزا نیز هر نوع صدمه وارده بر بدن که موجب ضایعات نسجی، عضوی یا بافتی از طریق استفاده از لوازم و وسایل فیزیکی، شیمیایی یا مکانیکی باشد، جراحت نامیده می شود.[۲] به عبارت دیگر جرح به حالتی یا نوعی از صدمه بدنی گفته می‌شود که منجر به فوت زیان‌دیده نشده است، به همین دلیل آن را زخمی در داخل یا ظاهر بدن دانسته‌اند. . به علاوه، این خسارات سوای اینکه ممکن است آثار ماندگاری روی بدن انسان بگذارند یا نه، قابل معالجه می‌باشند. جرحی که به روی بدن انسان واقع می‌شود، اصولاً یا ناشی از حوادث رانندگی و یا ناشی از منازعات می‌باشد.[۳] علامت خارجی جرح، خونریزی است و همیشه اثر مادی در بدن مجنی علیه ایجاد می‌کند که برای مدتی تقریباً طولانی باقی می‌ماند، گفتنی است شدت و ضعف زخم، تأثیری در وصف آن ندارد.[۱]
در رویه قضایی
طبق نظریه مشورتی شماره ۷/۶۷۷–۶۴/۵/۲۳ اداره حقوقی قوه قضائیه: «سوختگی‌ها نوعی جراحت تلقی می‌شوند و بین عمد و غیر عمد آن فرقی نیست و مجازات آنها تابع قانون دیات است.»[۴]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ محمدصالح ولیدی. حقوق جزای اختصاصی (جلد دوم) (جرایم علیه اشخاص). چاپ 8. امیرکبیر، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1835100
- ↑ علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275892
- ↑ ساریخانی, عادل; شریفی, مهدی (1402). "بررسی تطبیقی جبران خسارت صدمات بدنی در حقوق ایران و انگلستان". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (2): 77–96. doi:10.22091/csiw.2022.6493.1999. ISSN 2476-4213.
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 671504