ماده 111 قانون مدیریت خدمات کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن نظریه مشورتی) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[ماده 110 قانون مدیریت خدمات کشوری|مشاهده ماده قبلی]] | [[ماده 110 قانون مدیریت خدمات کشوری|مشاهده ماده قبلی]] | ||
[[ | == رویه های قضایی == | ||
* [[نظریه شماره 7/98/1936 مورخ 1399/02/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره آخرین حکم و معیارهای مقنن برای احراز و تعیین افراد تحت تکفل ایثارگران و شهدا]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون مدیریت خدمات کشوری}} | |||
[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | [[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | ||
[[رده:فاقد فیش]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۳
ماده ۱۱۱ قانون مدیریت خدمات کشوری: به منظور یکنواختی و هماهنگ سازی سایر حمایتهای قانونی مشترکین کلیه صندوقهای بازنشستگی دستگاه‌های اجرائی مشمول این قانون، بندهای زیر لازم‌الاجراء خواهد بود.
۱ ـ کلیه شاغلین و بازنشستگان مشترک صندوقهای بازنشستگی می‌توانند والدین تحت تکفل خود را درصورتی که تحت پوشش هیچ‌یک از بیمه‌های خدمات درمانی نباشند، تحت پوشش بیمه خدمات درمانی خود قرار دهند.
۲ ـ فرزندان اناث مشروط بر آن که ورثه قانونی باشند، در صورت نداشتن شغل یا شوهر و فرزندان ذکور مشروط بر آن که ورثه قانونی باشند تا بیست سالگی و در صورت اشتغال به تحصیلات دانشگاهی تا بیست و پنج سالگی از کمک هزینه اولاد، بیمه یا مستمری والدین خود برخوردار می‌گردند.