قاضی و مسئلۀ زبان؛ نگاهی پساساختارگرا: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 9 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''قاضی و مسئلۀ زبان؛ نگاهی پساساختارگرا''' نام مقاله ای از [[حسین جوشن لو]] بوده که در شماره | '''قاضی و مسئلۀ زبان؛ نگاهی پساساختارگرا''' نام مقاله ای از [[حسین جوشن لو]] بوده که در شماره دوم ( تابستان 1401) [[فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] منتشر شده است. | ||
== چکیده == | == چکیده == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* اصل 73 قانون اساسی | * [[اصل 73 قانون اساسی]] | ||
* ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی | * [[ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی]] | ||
* اصل 44 قانون اساسی | * [[اصل 44 قانون اساسی]] | ||
* ماده 3 قانون محاسبات عمومی | * [[ماده 3 قانون محاسبات عمومی]] | ||
* ماده 230 قانون مدنی | * [[ماده 230 قانون مدنی]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1401]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1401]] | ||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | [[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:مقالات فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] | [[رده:مقالات فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:مقالات شماره | [[رده:مقالات شماره دوم فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:مقالات حسین جوشن لو]] | [[رده:مقالات حسین جوشن لو]] | ||
[[رده:پساساختارگرایی]] | [[رده:پساساختارگرایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۳۶
قاضی و مسئلۀ زبان؛ نگاهی پساساختارگرا نام مقاله ای از حسین جوشن لو بوده که در شماره دوم ( تابستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
در فهم متعارف، مؤلف، با بهره‌گیری از ابزار زبان، قصد و نیت خود را گزارش می‌کند و بر همین مبنا، تفسیر عبارت است از دستیابی به نیت مؤلف. نظریۀ حقوقی متعارف نیز در فرایند تفسیر همواره در پی کشف نیت قانونگذار است. اما در فهم پساساختارگرا، زبان، صرفاً شیوه‌ای برای نامیدن چیزهای از قبل موجود و ایده‌های ذهنی مؤلف نیست، بلکه مقدم بر وجود چیزهاست و دستیابی به چیزها بدون وساطت زبان غیرممکن است. بر این مبنا، تفسیر دیگر نه کشف نیت مؤلف، بلکه تحمیل یک معنا بر متن است. قاضی با تفسیر قانون، از میان گفتمان‌های موجود و متخاصم پیرامون موضوع، که تلاش دارند معنایی را به متن نسبت دهند، یکی از آنها را برمی‌گزیند و سایر معانی موجود را طرد می‌کند. این نگاه به زبان، ادعای نص‌بودگی متن را به‌سادگی برنمی‌تابد و با گسترش افق گفتمانی متن، راه را برای استمرار فرایند خوانش باز می‌گذارد.
کلیدواژه ها
- پساساختارگرایی
- تفسیر
- زبان
- فلسفۀ حقوق
- قضاوت
- گفتمان
- متن