دلالت‌های جنایی «اخلاق ناصری: خواجه‌نصیرالدین طوسی»: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 6 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
[[رده:مقالات حقوق عمومی]] | [[رده:مقالات حقوق عمومی]] | ||
[[رده:مواد قرمز]] | [[رده:مواد قرمز]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۴
دلالت‌های جنایی «اخلاق ناصری: خواجه‌نصیرالدین طوسی» نام مقاله ای از محمد فرجی است که در شماره 41 (خرداد 1399) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.
چکیده
خواجه‌نصیرالدین طوسی یکی از شخصیت‌های برجستة علمی ایرانی است که تلاش‌ها و آثار علمی ایشان در زمان خود بسیار درخور توجّه بوده است. وانگهی، کتاب اخلاق ناصری، اثری اخلاقی و فلسفی درمورد تهذیب اخلاق فردی، تدبیر و سیاست امور اجتماعی است که خواندن دگربارة آن خالی از فایده نیست. هدف این نوشتار، بررسی این کتاب ارزشمند از چشم‌انداز علوم جنایی است تا دلالت‌های آن دراین‌زمینه بررسی شود. برای این منظور، پس از اشاره به تقسیم‌بندی دانش از نگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی، نخست: انسان؛ دوّم: فرد و اخلاق فردی؛ و سوّم: جامعه و سیاست اجتماعی موردِتوضیح و تبیین قرار گرفته است. نتیجه آنکه نظر به تعریف خواجه‌نصیرالدین طوسی از انسان، می‌توان گفت آموزش‌وپرورش انسان هستة اصلی و کانونی سیاست در تربیت افراد و امور اجتماعی است و درخصوص پاسخ به بزهکاری هم اصل بر پاسخ‌های ادغام‌کننده است نه طردکننده و افزون بر این پاسخ حذف‌کنندة اعدام پذیرفته نشده است.
کلیدواژه ها
- انسان
- اخلاق
- جامعه
- سیاست اجتماعی
- پاسخ به بزه