ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخهها
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
محکومعلیه پس از ابلاغ اجرائیه موظف است ظرف ده روز مفاد اجرائیه را اجرا نماید. آنچه محکومعلیه برای اجرای حکم به واحد اجرای احکام معرفی مینماید باید مالیت و منفعت مشروع وعقلایی داشته و قابل اختصاص به شخص بوده و قابل داد و ستد باشد و آن مال متعلق حق دیگران قرار نگرفته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی و احکام و اسناد لازم الاجرای خارجی در ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2153764|صفحه=|نام۱=نادر|نام خانوادگی۱=مردانی|نام۲=محمد|نام خانوادگی۲=قهرمان|چاپ=1}}</ref> | شرایط زیر برای اعمال [[ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی]]، الزامی است: | ||
الف) امتناع محکومعلیه از اجرای حکم در مهلت مقرر. | |||
ب) عدم وجود توافقی میان محکومله و محکومعلیه در مورد اجرای حکم. | |||
ج) عدم معرفی مالی از سوی محکومعلیه برای اجرای حکم.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1237148|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | |||
محکومعلیه پس از ابلاغ اجرائیه موظف است ظرف ده روز مفاد اجرائیه را اجرا نماید. آنچه محکومعلیه برای اجرای حکم به واحد اجرای احکام معرفی مینماید باید مالیت و منفعت مشروع وعقلایی داشته و قابل اختصاص به شخص بوده و قابل داد و ستد باشد و آن مال متعلق حق دیگران قرار نگرفته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی و احکام و اسناد لازم الاجرای خارجی در ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2153764|صفحه=|نام۱=نادر|نام خانوادگی۱=مردانی|نام۲=محمد|نام خانوادگی۲=قهرمان|چاپ=1}}</ref> بنابراین، عین مرهونه قابل توقیف نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1237160|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | |||
== رویههای قضایی == | == رویههای قضایی == |
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۲
فصل دوم - توقیف اموال
مبحث اول - مقررات عمومی
ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی: در صورتی که محکومعلیه در موعدی که برای اجرای حکم مقرر است مدلول حکم را طوعاً اجرا ننماید یا قراری با محکومله برای اجرای حکم ندهد و مالی هم معرفی نکند یا مالی از او تأمین و توقیف نشده باشد محکومله میتواند درخواست کند که از اموال محکومعلیه معادل محکومبه توقیف گردد.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شرایط زیر برای اعمال ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی، الزامی است:
الف) امتناع محکومعلیه از اجرای حکم در مهلت مقرر.
ب) عدم وجود توافقی میان محکومله و محکومعلیه در مورد اجرای حکم.
ج) عدم معرفی مالی از سوی محکومعلیه برای اجرای حکم.[۱]
محکومعلیه پس از ابلاغ اجرائیه موظف است ظرف ده روز مفاد اجرائیه را اجرا نماید. آنچه محکومعلیه برای اجرای حکم به واحد اجرای احکام معرفی مینماید باید مالیت و منفعت مشروع وعقلایی داشته و قابل اختصاص به شخص بوده و قابل داد و ستد باشد و آن مال متعلق حق دیگران قرار نگرفته باشد.[۲] بنابراین، عین مرهونه قابل توقیف نیست.[۳]
رویههای قضایی
نظریۀ شمارۀ 7/6305 مورخ 1379/07/30 ادارۀ حقوقی دادگستری، بیان میدارد:«با توجه به صراحت ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی، توقیف اموال محکومعلیه توسط اجرای احکام نیاز به درخواست محکومله دارد و اجرای احکام نمیتواند رأساً اموال محکومعلیه را توقیف نماید مگر اینکه محکومله قبلاً آن را درخواست کرده باشد».[۴]
در نظریۀ شمارۀ 7/522 مورخ 1371/02/05 اداره حقوقی قوه قضاییه چنین بیان شده است که: «تشخیص قابل توقیف بودن یا نبودن مال با دادگاه است».[۵]
منابع
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1237148
- ↑ نادر مردانی و محمد قهرمان. اجرای احکام مدنی و احکام و اسناد لازم الاجرای خارجی در ایران. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2153764
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1237160
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. قانون اجرای احکام مدنی در رویه قضایی. چاپ 2. نگاه بینه، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2039956
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1237204