صلح با انکار دعوا: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
یکی از اقسام مهم [[صلح|عقد صلح]] در [[دعوی|دعاوی]]، '''صلح انکار''' است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در [[مراجع قضایی|مرجع]] صالح و پس از اظهار [[مدعی علیه]] مبنی بر عدم استحقاق [[مدعی]] (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز [[ادله اثبات دعوی|ادله]] کافی برای اثبات [[حق]] خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از [[متداعیین]] و [[قبول]] طرف دیگر محقق می‌شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540868|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> خواه [[خواسته]] [[عین معین|عین]] باشد خواه [[دیون|دین]]، خواه هر دو طرف جاهل به [[ذی حق|ذیحق]] بودن [[خواهان]] باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540876|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | یکی از اقسام مهم [[صلح|عقد صلح]] در [[دعوی|دعاوی]]، '''صلح انکار''' است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در [[مراجع قضایی|مرجع]] صالح و پس از اظهار [[مدعی علیه]] مبنی بر عدم استحقاق [[مدعی]] (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز [[ادله اثبات دعوی|ادله]] کافی برای اثبات [[حق]] خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از [[متداعیین]] و [[قبول]] طرف دیگر محقق می‌شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540868|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> خواه [[خواسته]] [[عین معین|عین]] باشد خواه [[دیون|دین]]، خواه هر دو طرف جاهل به [[ذی حق|ذیحق]] بودن [[خواهان]] باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540876|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
بر اساس [[ماده ۷۵۵ قانون مدنی]] | بر اساس [[ماده ۷۵۵ قانون مدنی]]: «صلح با انکار دعوا نیز جایز است بنابراین [[استدعای صلح|درخواست صلح]]، [[اقرار]] محسوب نمی‌شود»، لذا مطابق این ماده، درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود اما برعکس درخواست [[تملیک]] [[مال|مالی]](مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش)، اقرار به نفی [[مالکیت]] گوینده است و از شمول این ماده خارج می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1342292|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=255848|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=شهیدی|چاپ=3}}</ref> | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۳۸
یکی از اقسام مهم عقد صلح در دعاوی، صلح انکار است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در مرجع صالح و پس از اظهار مدعی علیه مبنی بر عدم استحقاق مدعی (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز ادله کافی برای اثبات حق خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از متداعیین و قبول طرف دیگر محقق می‌شود،[۱] خواه خواسته عین باشد خواه دین، خواه هر دو طرف جاهل به ذیحق بودن خواهان باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.[۲]
بر اساس ماده ۷۵۵ قانون مدنی: «صلح با انکار دعوا نیز جایز است بنابراین درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود»، لذا مطابق این ماده، درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود اما برعکس درخواست تملیک مالی(مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش)، اقرار به نفی مالکیت گوینده است و از شمول این ماده خارج می‌باشد.[۳][۴]
مواد مرتبط
مصادیق
- اگر زید از عمرو مدعی طلبی شد و عمرو منکر آن گردیده و مع الوصف با طرف صلح کند، این صلح که به منظور قطع تشاجر و جلوگیری از اقامه دعوی است صحیح و دربارهٔ طرفین نافذ است.[۵]
در فقه
فقها صلح را با اقرار یا انکار دعوی جایز دانسته‌اند، مگر صلحی که حرامی را حلال یا حلالی را حرام نماید.[۶] بر اساس عقیده فقها اگر خوانده دعوی، درخواست تملیک مالی (مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش) را نماید اقرار به نفی مالکیت خویش کرده‌است و مخاطب را مالک برشمرده است و لذا این پیشنهاد مشمول صلح انکار نبوده، اقرار به عدم مالکیت می‌باشد.[۷]
مقالات مرتبط
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 540868
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 540876
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته). چاپ 18. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1342292
- ↑ مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 255848
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 204604
- ↑ علیرضا رجب زاده اصطهباناتی. ماهیت حقوقی و روش‌های حل و فصل دعاوی در بازار اوراق بهادار. چاپ 1. بورس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4140484
- ↑ مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 255848