ماده ۱ قانون مطبوعات: تفاوت میان نسخه‌ها
(رویه قضایی) |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1420 مورخ 1399/12/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره صلاحیت هیأت نظارت بر مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد]] | * [[نظریه شماره 7/99/1420 مورخ 1399/12/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره صلاحیت هیأت نظارت بر مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد]] | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1421 مورخ 1399/12/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مطالب منتشره در تلگرام و اینستاگرام]] | |||
{{مواد قانون مطبوعات}} | {{مواد قانون مطبوعات}} | ||
[[رده: مواد قانون مطبوعات]] | [[رده: مواد قانون مطبوعات]] | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۶
ماده ۱ قانون مطبوعات: (اصلاحی ۱۳۸۸/۰۹/۰۸)- مطبوعات در این قانون عبارتند از نشریاتی که به طور منظم با نام ثابت و تاریخ و شماره ردیف در زمینه های گوناگون خبری، انتقادی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، کشاورزی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر اینها منتشر می شوند. نشریه الکترونیکی، رسانه ای است که به طور مستمر در محیط رقمی (دیجیتال)، انواع خبر، تحلیل، مصاحبه و گزارش را در قالب نوشتار، صدا و تصویر منتشر می نماید.
خبرگزاری داخلی، موسسه ای خبری است که در زمینه جمع آوری، پردازش و انتشار خبر، تحلیل، مصاحبه و گزارش در قالب نوشتار، صدا و تصویر در محیط رقمی (دیجیتال) و یا غیر آن فعالیت می نماید.
تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۷۹/۰۱/۳۰)- انتشار فوق العاده اختصاص به نشریه ای دارد که به طور مرتب انتشار می یابد.
تبصره ۲ (الحاقی ۱۳۷۹/۰۱/۳۰)- نشریه ای که بدون اخذ پروانه از هیأت نظارت بر مطبوعات منتشر گردد از شمول قانون مطبوعات خارج بوده و تابع قوانین عمومی است.
تبصره ۳ (الحاقی ۱۳۷۹/۰۱/۳۰)- کلیه نشریات الکترونیکی مشمول مواد این قانون است.
تبصره ۴ (الحاقی ۱۳۸۸/۰۹/۰۸)- خبرگزاری های داخلی از حیث حقوق، وظایف، حمایت های قانونی و جرائم و مجازات ها و مرجع و نحوه دادرسی مشمول احکام مقرر در این قانون و اصلاحات آن می باشند.
مدیرعامل و نویسندگان و تهیه کنندگان مطالب خبرگزاری ها حسب مورد دارای همان مسوولیت هایی هستند که برای مدیرمسوول و نویسنده مطبوعات منظور شده است.
هیأت نظارت بر خبرگزاری ها، همان هیأت نظارت بر مطبوعات خواهد بود.
آیین نامه اجرائی این تبصره ظرف سه ماه با پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.