دعوای مزاحمت

طبق ماده ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی، دعوای مزاحمت عبارت است از:«دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می‌نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون این که مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد». چنین بیان شده است که منظور از مزاحمت این است که شخصی در زمینه‌ی تصرفات دیگری، اخلال ایجاد نماید و منظور از دعوای مزاحمت، دعوایی است که خواسته آن رفع زحمت مزاحم تصرفات متصرف قانونی مال غیرمنقول است بی آنکه مزاحم مال را از تصرف متصرف درآورده باشد.

مواد مرتبط

• ماده ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی