ماده ۱ قانون شوراهای حل اختلاف: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←پیشینه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱ قانون شوراهای حل اختلاف ( مصوب 1402/06/22):''' | '''ماده ۱ قانون شوراهای حل اختلاف ( مصوب 1402/06/22):''' به منظور حل اختلاف و [[صلح]] و سازش بین [[شخص حقیقی|اشخاص حقیقی]] و [[شخص حقوقی|حقوقی خصوصی]]، [[شورای حل اختلاف|شوراهای حل اختلاف]] که در این قانون به اختصار «شورا» نامیده می‌شوند، زیر نظر [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] و با شرایط مقرر در این قانون تشکیل می‌گردند. | ||
* [[ماده ۲ قانون شوراهای حل اختلاف|مشاهده ماده بعدی]] | * [[ماده ۲ قانون شوراهای حل اختلاف|مشاهده ماده بعدی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۱
ماده ۱ قانون شوراهای حل اختلاف ( مصوب 1402/06/22): به منظور حل اختلاف و صلح و سازش بین اشخاص حقیقی و حقوقی خصوصی، شوراهای حل اختلاف که در این قانون به اختصار «شورا» نامیده می‌شوند، زیر نظر قوه قضائیه و با شرایط مقرر در این قانون تشکیل می‌گردند.
توضیح واژگان
شوراهای حل اختلاف: یک مرجع غیرقضایی در امر رسیدگی قضایی و حل و فصل اختلافات و صدور حکم در میان اشخاص حقیقی و حقوقی خصوصی می باشد.[۱]
پیشینه
متن ماده 1 قانون شوراهای اختلاف (مصوب 1394/09/16) بدین نحو بوده است: به منظور حل اختلاف و صلح و سازش بین اشخاص حقیقی و حقوقی غیردولتی، شوراهای حل اختلاف که در این قانون به اختصار «شورا» نامیده می‌شوند، تحت نظارت قوه قضائیه و با شرایط مقرر در این قانون تشکیل میگردد.
تبصره- تعیین محدوده فعالیت جغرافیایی شورا در هر حوزه قضائی به عهده رئیس همان حوزه قضائی میباشد.
رویه های قضایی
منابع
- ↑ فرید محسنی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران. چاپ 1. دانشگاه امام صادق، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651468