تخریب اماکن تاریخی فرهنگی

در قانون

ماده 558 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، عنصر قانونی جرم تخریب اماکن تاریخی، فرهنگی را تشکیل می دهد. عنصر مادی این جرم، عبارت است از «تخریب» که اصولا با رفتار مثبت مادی (فعل) واقع میشود. با توجه به اطلاق این عبارت، به نظر میرسد تخریب اعم از جزئی یا کلی، مشمول جرم قرار خواهد گرفت. شرط تحقق این جرم، آن است که اماکن و بناهای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده باشند، همچنین تخریب لوازم و اشیای موجود در مکان های تاریخی، به شرطی مشمول این ماده قرار خواهد گرفت که مستقلا واجد حیثیت فرهنگی یا تاریخی یا مذهبی باشند. به لحاظ عنصر روانی نیز لازم است مرتکب واجد سو نیت عام یعنی علم و عمد در تخریب این آثار باشد.

رویه های قضائی

شعبه 5 دیوان عالی کشور در رای شماره 2298 مورخ 18/9/17 اظهار داشته: کندن درب امام زاده، مصداق تخریب موضوع این ماده خواهد بود.