جلب سیار

جلب سیار در عرف قضایی عبارت است از اینکه ورقه جلب در اختیار شاکی قرار گرفته تا هر وقت متهم را دید، به ضابطین دادگستری معرفی نموده تا او را جلب کنند.این امر در نتیجه رویه ای ایجاد شده است که پیش از تصویب قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1378، میان مراجع قضایی باب شده بود. به موجب این رویه، برگ جلبی بدون ذکر محل اقامت متهم صادر شده و در اختیار ضابطین قرار می گرفت تا هر کجا متهم را دیدند، او را جلب نمایند. لذا در فرض غیبت متهم، یا متواری بودن او، مخفی نگه داشتن خود از دید مأمورین، امکان دادن برگ جلب به ضابطین دادگستری وجود دارد تا هر کجا که متهم را یافتند او را جلب و تحویل مقام قضایی دهند.علاوه بر پیش بینی در اختیار ضابطان دادگستری قراردادن دادن برگ جلب، دادن این برگ به شاکی نیز در نظر گرفته شده است. ضابطین دادگستری مجری جلب متهم هستند و این تکلیف نیز فقط متوجه این افراد بوده و تمامی مأموران انتظامی را در بر نمیگیرد.