ماده 58 قانون مدیریت خدمات کشوری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون مدیریت خدمات کشوری}} | |||
[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | [[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۹
ماده ۵۸ قانون مدیریت خدمات کشوری: سازمان موظف است به منظور ارتقاء سطح کارایی و اثربخشی دستگاههای اجرائی، نظام آموزش کارمندان دستگاههای اجرائی را به گونه ای طراحی نماید که همراه با متناسب ساختن دانش، مهارت و نگرش کارمندان با شغل مورد نظر، انگیزههای لازم را جهت مشارکت مستمر کارمندان در فرایند آموزش تأمین نماید به نحوی که رابطه ای بین ارتقاء کارمندان و مدیران و آموزش برقرار گردد و از حداقل سرانه ساعت آموزشی براساس مقررات مربوط در هر سال برخوردار گردند.
توضیح واژگان
توانمندسازی فرد، فرآیندی است که به وسیله آن فرد جدید اطلاعات لازم و کافی را درباره اداره ای که در آن وارد شده است کسب می کند و با قبول ارزش ها، هنجارها و الگوهای رفتاری آن، خود را با اوضاع مطابقت داده و می آموزد که چه باید بکند و چه انتظاری از او می رود. هر کارمندی باید منطبق با قوانین، ضوابط و هنجارهای اداری رفتار نماید. ورود به هرمحیط جدید، انطباق با آن را می طلبد، چرا که در هر شغل جدید، وظایف و مسئولیت ها متفاوت است.[۱]
این فرآیند چند وجهی است و برای پدیداری شرایط ساختاری، ارتباطی و روان شناختی در سازمان، باعث ارتقا و انگیزش کارمندان در راستای انجام وظایف محوله می شود.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با توچه به احکام توانمندسازی می توان درنظر داشت که، زیرمجموعه نظام مدیریت منابع انسانی که نقش مهمی در بهسازی،نوسازی و توسعه سرمایه انسانی دارد، نظام آموزش کارکنان است و باید به تفاوت این نظام و احکام توانمندسازی دقت داشت.[۳]
مراحل مختلف آموزش و توانمندسازی کارکنان از پنج مرحله تشکیل می شود:
1- تشخیص نیازهای آموزشی
2- تعیین اهداف آموزشی
3- انتخاب روش آموزشی
4- برنامه ریزی برای برگزاری دوره آموزشی
5- ارزیابی دوره آموزشی[۴]
مواد مرتبط
نظام آموزش کارمندان دستگاه های اجرایی مشتمل بر 16 مادعه به شماره 200/1834 مورخ 30/1/1390 صادره از سوی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور در اجرای ماده فوق و ماده 2 آیین نامه اجرایی فصل نهم قانون مدیریت خدمات کشوری تصویب شد.[۵]
منابع
- ↑ ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320916
- ↑ سیدصدرالدین صدری نوش آبادی. شرحی بر قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 3. شورا، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321632
- ↑ سیدصدرالدین صدری نوش آبادی. شرحی بر قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 3. شورا، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321628
- ↑ ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320912
- ↑ یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321316