بررسی لزوم یا عدم لزوم شرایط اساسی صحت قراردادها در مورد شروط ضمن عقد

بررسی لزوم یا عدم لزوم شرایط اساسی صحت قراردادها در مورد شروط ضمن عقد نام مقاله ای از سید محمد مهدی قبولی درافشان و سید هادی قبولی درافشان است که در شماره اول (شهریور ۱۳۹۱) دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی منتشر شده است.

چکیده

مسأله مهمی که در حوزه حقوق مدنی و نیز فقه قراردادها مطرح است، بحث لزوم یا عدم لزوم رعایت شرایط اساسی صحت معاملات در خصوص شروط ضمن عقد است. در قانون مدنی ایران، به طور صریح شرایط صحت شرط احصاء نشده است. گروهی عمدتا به استناد این که شرط نیز نوعی توافق است، همه شرایط اساسی صحت معاملات را در مورد آن نیز لازم الرعایه می دانند و در مقابل، گروهی دیگر، شرائط مذکور در ماده 190 قانون مدنی را مربوط به توافقهای مستقل و اصلی دانسته، استناد بدون قید و شرط به آن در زمینه شروط ضمن عقد را روی بر نمی تابند. به ویژه اینکه، شروط باطل در قانون مدنی احصا گردیده و قانونگذار به مواردی از قبیل شرط با جهت نامشروع در زمره شروط باطل تصریح نکرده است. این جستار ارائه پاسخ مناسب به مسأله مورد نظر را در گرو توجه به مبانی قانون مدنی در زمینه شرایط اساسی و عمومی صحت قرارداد دانسته است. با بررسی مبانی مزبور به این نتیجه می رسیم که قصد، رضا، اهلیت و لزوم مشروع بودن جهت شرط همچون قراردادها لازم است لیکن در مورد شرط اصولاً علم اجمالی به موضوع کافی است.

کلیدواژه ها

• شرایط اساسی صحت
• قرارداد
• شروط ضمن عقد
• قانون مدنی
• حقوق موضوعه

مواد مرتبط

• ماده ۱۹۰ قانون مدنی
• ماده ۲۳۲ قانون مدنی
• ماده ۲۳۳ قانون مدنی
• ماده ۱۹۱ قانون مدنی
• ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی
• ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی
• ماده ۲۱۶ قانون مدنی