ماده 28 قانون تجارت الکترونیکی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


* [[ماده 27 قانون تجارت الکترونیکی]]
* [[ماده 27 قانون تجارت الکترونیکی]]
* ماده 29 قانون تجارت الکترونیکی
* [[ماده 29 قانون تجارت الکترونیکی]]
* ماده 30 قانون تجارت الکترونیکی
* [[ماده 30 قانون تجارت الکترونیکی]]


== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==

نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۱

ماده 28 قانون تجارت الکترونیکی: مفاد ماده (27) این قانون بدون توجه به محل استقرار سیستم اطلاعاتی‌ جاری است.

مواد ارتباط

توضیح واژگان

سیستم اطلاعاتی: سیستمی برای تولید (‌اصل‌سازی) ،‌ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش «‌داده پیام» است.[۱]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

قانون تجارت الکترونیکی ایران به تبعیت از عرف بین الملل و نمونه های مدون بین المللی مانند قانون نمونه انسیترال (uncitral) فصل چهارم قانون را به تعیین زمان و مکان ارسال و دریافت «داده پیام» اختصاص داده و طی مواد 26 تا 30 این قانون اهتمام به تعیین این مهم دارد بدون ان که از زمان انعقاد عقد سخنی داشته باشد.[۲]

اگر بپذیریم که قبول باید به موجب اعلام شود، این اعلام باید به قابل نیز اعلام شود و بالاخره دوری پیش می اید که خروج از ان ممکن نیست. بنابراین، باید پذیرفت پس از کمال توافق بین دو نفری که از نظر یکدیگر غایب هستند، عقد تحقق میابد و قطعا زمان ان، زمان اعلان است نه اعلام.[۳]

منتقدین به نظریه ارسال معتقدند موجب، قبل از وصول قبول نمی تواند ایفای تعهد کند، چون معلوم نیست ایجاب او مورد قبول واقع شده است یا نه؟ و تعهدی دارد که انجام دهد یا اصولا تعهدی در بین نیست؟ و از طرف دیگر همانطور که موجب تا ایصال ایجاب، حق رجوع دارد باید برای قابل نیز چنین فرصتی در نظر گرفت و این فرصت نیز باید به نحوی دارای شروع و پایان باشد.[۴]

عقود از راه دور عقودی هستند که در انها میان ایجاب و قبول زمانی فاصله می افتد مانند عقودی که به وسیله مرسوله های پستی منعقد می شود در این دسته از عقود از یکسو زمان حدوث هر یک از ایجاب و قبول فی نفسه مردد است و این پرسش را در بردارد که کدام یک از مراحل اعلام، اعلان یا ارسال، ایجاب و قبول غیر قابل بازگشت تلقی می شود، و از سوی دیگر زمان تلاقی ایجاب و قبول و تولد عقد.[۵]

نکات توضیحی

ارسال داده پیام زمانی محقق می شود که به یک سامانه اطلاعاتی، خارج از نظارت و پایش «اصل ساز» یا قائم مقام وی وارد شود. مکان ارسال داده پیام نیز محل تجاری یا کاری اصل ساز است و چنانچه بیش از یک محل تجاری داشته باشد، نزدیکترین محل به اصل معامله و در غیر این صورت، محل اصلی شرکت وی، محل تجاری تلقی می شود و چنانچه فاقد محل تجاری باشد، اقامتگاه قانونی وی محل ارسال داده پیام تلقی می شود.[۶]

منابع

  1. بند ز ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی
  2. سیدمحمد صدری. معاملات الکترونیک (مبانی-ماهیت-مشروعیت). چاپ 3. اندیشه های حقوقی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2654064
  3. سیدمحمد صدری. معاملات الکترونیک (مبانی-ماهیت-مشروعیت). چاپ 3. اندیشه های حقوقی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2654040
  4. سیدمحمد صدری. معاملات الکترونیک (مبانی-ماهیت-مشروعیت). چاپ 3. اندیشه های حقوقی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2654024
  5. سیدمحمد صدری. معاملات الکترونیک (مبانی-ماهیت-مشروعیت). چاپ 3. اندیشه های حقوقی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2654000
  6. محمدرضا زندی. تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1514924