تهاتر قهری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
[[رده:اصطلاحات قانون مدنی]]
[[رده:اصطلاحات قانون مدنی]]


'''تهاتر قهری'''، زمانی است که فردی علیه دیگری، دعوای مطالبه [[طلب]] خویش را اقامه می‌نماید و در نقطه مقابل، [[خوانده]] دعوا اعلام می‌دارد که او هم از [[خواهان]] مبلغی [[طلبکار]] است و از [[دادگاه]] تقاضای [[تهاتر]] می‌نماید، و این طلب خوانده مسلم می‌باشد (مستند به [[سند|اسناد]] انکارناپذیر یا مورد قبول خواهان و …) در این فرض، در مقابل اصطلاح [[تهاتر قضایی]]، این مورد را تهاتر قهری می‌نامند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (3) (دعاوی طاری و شرایط اقامه آن)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4209056|صفحه=|نام۱=رسول|نام خانوادگی۱=مقصودپور|چاپ=1}}</ref>
'''تهاتر قهری'''، زمانی است که فردی علیه دیگری، [[دعوا|دعوای]] مطالبه [[طلب]] خویش را اقامه می‌نماید و در نقطه مقابل، [[خوانده]] دعوا اعلام می‌دارد که او هم از [[خواهان]] مبلغی [[طلبکار]] است و از [[دادگاه]] تقاضای [[تهاتر]] می‌نماید، و این طلب خوانده مسلم می‌باشد (مستند به [[سند|اسناد]] انکارناپذیر یا مورد قبول خواهان و …) در این فرض، در مقابل اصطلاح [[تهاتر قضایی]]، این مورد را تهاتر قهری می‌نامند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (3) (دعاوی طاری و شرایط اقامه آن)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4209056|صفحه=|نام۱=رسول|نام خانوادگی۱=مقصودپور|چاپ=1}}</ref>


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==

نسخهٔ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۲


تهاتر قهری، زمانی است که فردی علیه دیگری، دعوای مطالبه طلب خویش را اقامه می‌نماید و در نقطه مقابل، خوانده دعوا اعلام می‌دارد که او هم از خواهان مبلغی طلبکار است و از دادگاه تقاضای تهاتر می‌نماید، و این طلب خوانده مسلم می‌باشد (مستند به اسناد انکارناپذیر یا مورد قبول خواهان و …) در این فرض، در مقابل اصطلاح تهاتر قضایی، این مورد را تهاتر قهری می‌نامند.[۱]

مواد مرتبط

منابع

  1. رسول مقصودپور. آیین دادرسی مدنی (3) (دعاوی طاری و شرایط اقامه آن). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4209056