تراضی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
در حقوق ایران برای تشکیل [[قرارداد]] به اراده دو طرف نیاز است در واقع [[ایجاب و قبول]] رکن شکل‌گیری یک قرارداد است و '''تراضی''' نامیده می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655204|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه فرهنگ هنر|علوم ارتباطات|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref>
در حقوق ایران برای تشکیل [[قرارداد]] به اراده دو طرف نیاز است در واقع [[ایجاب و قبول]] رکن شکل‌گیری یک قرارداد است و '''تراضی''' نامیده می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655204|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه فرهنگ هنر|علوم ارتباطات|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref>


قرارداد و [[تعهد]] مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی  آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزام‌آور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر می‌رسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655216|صفحه=|نام۱=سیدمرتضی|نام خانوادگی۱=قاسم زاده|چاپ=14}}</ref>{{پانویس}}
قرارداد و [[تعهد]] مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی  آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزام‌آور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر می‌رسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655216|صفحه=|نام۱=سیدمرتضی|نام خانوادگی۱=قاسم زاده|چاپ=14}}</ref>
 
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۱۱: خط ۱۰:
[[رده:ایجاب و قبول]]
[[رده:ایجاب و قبول]]
[[رده:قانون مدنی]]
[[رده:قانون مدنی]]
[[رده:ارکان عقد]]

نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۴

در حقوق ایران برای تشکیل قرارداد به اراده دو طرف نیاز است در واقع ایجاب و قبول رکن شکل‌گیری یک قرارداد است و تراضی نامیده می‌شود.[۱]

قرارداد و تعهد مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزام‌آور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر می‌رسد.[۲]

منابع

  1. مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط. چاپ 1. پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655204
  2. سیدمرتضی قاسم زاده. حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی. چاپ 14. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655216