تراضی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲: | خط ۲: | ||
در حقوق ایران برای تشکیل [[قرارداد]] به اراده دو طرف نیاز است در واقع [[ایجاب و قبول]] رکن شکلگیری یک قرارداد است و '''تراضی''' نامیده میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655204|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه فرهنگ هنر|علوم ارتباطات|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | در حقوق ایران برای تشکیل [[قرارداد]] به اراده دو طرف نیاز است در واقع [[ایجاب و قبول]] رکن شکلگیری یک قرارداد است و '''تراضی''' نامیده میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655204|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه فرهنگ هنر|علوم ارتباطات|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | ||
قرارداد و [[تعهد]] مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزامآور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر میرسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655216|صفحه=|نام۱=سیدمرتضی|نام خانوادگی۱=قاسم زاده|چاپ=14}}</ref> | قرارداد و [[تعهد]] مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزامآور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر میرسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655216|صفحه=|نام۱=سیدمرتضی|نام خانوادگی۱=قاسم زاده|چاپ=14}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
[[رده:ایجاب و قبول]] | [[رده:ایجاب و قبول]] | ||
[[رده:قانون مدنی]] | [[رده:قانون مدنی]] | ||
[[رده:ارکان عقد]] |
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۴
در حقوق ایران برای تشکیل قرارداد به اراده دو طرف نیاز است در واقع ایجاب و قبول رکن شکلگیری یک قرارداد است و تراضی نامیده میشود.[۱]
قرارداد و تعهد مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزامآور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر میرسد.[۲]
منابع
- ↑ مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط. چاپ 1. پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655204
- ↑ سیدمرتضی قاسم زاده. حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی. چاپ 14. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655216