نظریه شماره 7/1400/703 مورخ 1400/06/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر تبدیل جرم غیرقابل گذشت به قابل گذشت در اجرای حکم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/703|شماره پرونده=1400-168-703 ک|تاریخ نظریه=1400/06/31}} '''استعلام''': قبل از تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ فردی به اتهام خیانت در امانت تعقیب قرار گرفته است. پرونده با ورود دادستان تشکیل شده است. ح...» ایجاد کرد) |
زهرا شوکتی (بحث | مشارکتها) (نگارش چکیده+ لینک‌های درون ویکی+ ویرایش جعبه اطلاعات) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''چکیده نظریه شماره 7/1400/703 مورخ 1400/06/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تبدیل جرم غیرقابل گذشت به جرم قابل گذشت:''' | |||
در صورت تبدیل [[جرم غیرقابل گذشت]] به [[جرم قابل گذشت]] پس از صدور [[رأی قطعی]]، مطابق [[ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | |||
[[قاضی اجرای احکام کیفری|قاضی اجرای احکام]] [[قرار موقوفی اجرا|قرار موقوفی اجرای حکم]] صادر می‌کند. | |||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/703|شماره پرونده=1400-168-703 ک|تاریخ نظریه=1400/06/31|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[ اجرای احکام کیفری]]}} | |||
== استعلام == | |||
قبل از تصویب [[قانون]] کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ فردی به [[اتهام]] [[خیانت در امانت]] [[تعقیب]] قرار گرفته است. پرونده با ورود [[دادستان]] تشکیل شده است. حال با قطعیت [[دادنامه]] و با تصویب قانون فوق، در صورت رضایت [[زیان دیده]] آیا صدور [[قرار موقوفی تعقیب]] ممکن است؟ | |||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
در فرضی که تعقیب جرم غیر قابل گذشت صرفا با اعلام جرم و بدون طرح شکایت از سوی شاکی خصوصی آغاز و نهایتا رأی قطعی صادر شده و حکم در حال اجراست و متعاقبا مطابق ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی | در فرضی که [[تعقیب جرم]] غیر قابل گذشت صرفا با [[اعلام جرم]] و بدون طرح [[شکایت]] از سوی [[شاکی خصوصی]] آغاز و نهایتا رأی قطعی صادر شده و [[حکم]] در حال اجراست و متعاقبا مطابق [[ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی|ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹]]، این جرم غیر قابل گذشت به جرم قابل گذشت تبدیل شده است، از موارد شمول ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ است و قاضی اجرای احکام قرار موقوفی اجرای حکم صادر می کند. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی|ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹]] | |||
* [[ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | |||
* [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۵۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[جرم غیرقابل گذشت]] | |||
* [[جرم قابل گذشت]] | |||
* [[قرار موقوفی اجرا|قرار موقوفی اجرای حکم]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۶
چکیده نظریه شماره 7/1400/703 مورخ 1400/06/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تبدیل جرم غیرقابل گذشت به جرم قابل گذشت:
در صورت تبدیل جرم غیرقابل گذشت به جرم قابل گذشت پس از صدور رأی قطعی، مطابق ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲
قاضی اجرای احکام قرار موقوفی اجرای حکم صادر می‌کند.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۷۰۳ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۶۸-۷۰۳ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۶/۳۱ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | اجرای احکام کیفری |
استعلام
قبل از تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ فردی به اتهام خیانت در امانت تعقیب قرار گرفته است. پرونده با ورود دادستان تشکیل شده است. حال با قطعیت دادنامه و با تصویب قانون فوق، در صورت رضایت زیان دیده آیا صدور قرار موقوفی تعقیب ممکن است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
در فرضی که تعقیب جرم غیر قابل گذشت صرفا با اعلام جرم و بدون طرح شکایت از سوی شاکی خصوصی آغاز و نهایتا رأی قطعی صادر شده و حکم در حال اجراست و متعاقبا مطابق ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹، این جرم غیر قابل گذشت به جرم قابل گذشت تبدیل شده است، از موارد شمول ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ است و قاضی اجرای احکام قرار موقوفی اجرای حکم صادر می کند.
مواد مرتبط
- ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹
- ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۵۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری