رای وحدت رویه شماره 591 مورخ 1373/1/16 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن جرم خیانت در امانت): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (removed Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور۱۳۷۳ using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1373 using HotCat) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1373]] | |||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۱
رای وحدت رویه شماره ۵۹۱ مورخ ۱۳۷۳/۱/۱۶ هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن جرم خیانت در امانت):خیانت در امانت از جرایم مضر به حقوق خصوصی و مصالح عمومی است. رضایت مدعی خصوصی یا استرداد شکایت موضوع حق‌الناس را در جرم مزبور منتفی می‌سازد لیکن به ضرورت مصلحت جامعه و حفظ نظم عمومی تعزیر شرعی یا حکومتی مجرم لازم است؛ بنابراین رای شعبه یکصد و چهل و هشتم دادگاه کیفری یک تهران که در نتیجه با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این رای بر طبق ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ از طرف دادگاه‌ها باید در مورد مشابه پیروی شود.