ماده ۳ قانون بیمه بیکاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳ قانون بیمه بیکاری:''' بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایت های تامین اجتماعی است و سازمان تامین اجتماعی مکلف است با دریافت [[حق بیمه]] مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند [[مقرری بیمه بیکاری]] پرداخت نماید. | '''ماده ۳ قانون بیمه بیکاری:''' [[بیمه بیکاری]] به عنوان یکی از حمایت های تامین اجتماعی است و سازمان تامین اجتماعی مکلف است با دریافت [[حق بیمه]] مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند [[مقرری بیمه بیکاری]] پرداخت نماید. | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱
ماده ۳ قانون بیمه بیکاری: بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایت های تامین اجتماعی است و سازمان تامین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.
توضیح واژگان
مقرری( مزایای) بیمه بیکاری: افرادی که برای امرار معاش خود کار می کنند با از دست دادن یا پیدا نکردن کار به مزایای جایگزین درآمدی نیاز خواهند داشت. از این رو مزایایی با عنوان مزایای بیکاری به این دسته از افراد تعلق می گیرد. این مزایا معمولا در قالب طرح های بیمه اجتماعی و مساعدت های اجتماعی ارائه می شوند. [۱]
فلسفه و مبانی نظری
در خصوص بیمه بیکاری باید گفت که هر چند رفع کامل مشکل بیکاری امکان پذیر نیست ولی با اجرای بیمه بیکاری می توان آثار و عواقب منفی بیکاری را کاهش داد. هدف اصلی از تصویب قانون بیمه بیکاری حمایت موقتی کارگر در زمان بیکاری وی می باشد. [۲]
منابع
- ↑ فراز فیروزی مندی و سمیره احمدی. تأمین اجتماعی مقدمه ای بر اصول اساسی. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4739932
- ↑ علی اکبر حکم آبادی. حمایت های قانونی از اشتغال با تکیه بر بیمه بیکاری. دانشگاه تهران، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4066520