ماده 13 قانون نوسازی و عمران شهری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
نظریه شماره 1272/95/7 مورخ 1395/05/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه | [[نظریه شماره 1272/95/7 مورخ 1395/05/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | ||
* [[ماده 12 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده قبلی]] | * [[ماده 12 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده قبلی]] | ||
* [[ماده 14 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده بعدی]] | * [[ماده 14 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده بعدی]] | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۲
ماده ۱۳ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۴۷,۰۹,۰۷: در هر مورد که عوارض یا حق مرغوبیت موضوع این قانون بیک ملک تعلق گیرد و قطعی گردد علاوه بر مالک که مسئول پرداخت است عین ملک وسیله تأمین مطالبات شهرداری بوده و شهرداری مکلف است در صورتیکه مالک عوارض یا حق مرغوبیت را ظرف مهلت های مقرر با رعایت آئین نامه مذکور در تبصره ۱ ماده ۲ نپردازد با صدور اجرائیه نسبت بوصول طلب خود از مالک یا استیفاء آن از عین ملک اقدام کند.
تبصره ۱ – ادارات و دوائر اجرای ثبت بنا بتقاضای شهرداری مکلف بصدور اجرائیه و تعقیب عملیات اجرائی طبق مقررات مربوط باجرای اسناد رسمی لازم الاجرا میباشد.
تبصره ۲ – در قبال اجرائیه های صادره مربوط باین ماده بازداشت شخص مودی مجاز نیست.
رویه های قضایی
نظریه شماره 1272/95/7 مورخ 1395/05/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه