اقرار شفاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
در خصوص '''اقرار شفاهی'''، [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] بیان می‌دارد:«اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در [[دادگاه]] به عمل آید و [[اقرار کتبی|کتبی]] است درصورتی که در یکی از [[سند|اسناد]] یا [[لایحه|لوایحی]] که به دادگاه تقدیم گردیده [[اظهار]] شده باشد.
به [[اقرار|اقراری]] که به صورت لفظ یا اشاره، واقع گردد؛ '''اقرار شفاهی''' گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=82768|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> در این خصوص، [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] بیان می‌دارد: «اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در [[دادگاه]] به عمل آید و [[اقرار کتبی|کتبی]] است در صورتی که در یکی از [[سند|اسناد]] یا [[لایحه|لوایحی]] که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد.


در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در [[صورت مجلس]] قید شود».<ref>[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]</ref>
در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در [[صورت مجلس]] قید شود».<ref>[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]</ref>
اقرار شفاهی، ممکن است با لفظ یا اشاره، در [[اقرار در دادگاه|دادگاه]] یا [[اقرار در خارج از دادگاه|خارج از محکمه]]، واقع گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=82768|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref>
لازم به ذکر است که منحصر بودن اقرار به اقرار شفاهی، موجب بی‌اعتبار شدن [[اقرار ضمنی|اقرارهای ضمنی]] خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=264112|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref>


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]
 
* [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]
 
* [[ماده ۱۲۶۰ قانون مدنی]]
 
== پیشینه ==
ماده ۳۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، '''اقرار شفاهی''' و کتبی، داخل و خارج از دادگاه را پذیرفته بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=171208|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=4}}</ref>
 
== در حقوق تطبیقی ==
در حقوق فرانسه، ممکن است اقرار، به صورت شفاهی و ضمن مذاکره یا در [[جلسه دادرسی]] یا به صورت کتبی و ضمن [[لایحه دفاعیه]]، تحقق یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2783528|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=2}}</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
 
* [[اقرار]]
* [[اقرار کتبی]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۲۴

به اقراری که به صورت لفظ یا اشاره، واقع گردد؛ اقرار شفاهی گویند.[۱] در این خصوص، ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی بیان می‌دارد: «اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است در صورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد.

در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در صورت مجلس قید شود».[۲]

اقرار شفاهی، ممکن است با لفظ یا اشاره، در دادگاه یا خارج از محکمه، واقع گردد.[۳]

لازم به ذکر است که منحصر بودن اقرار به اقرار شفاهی، موجب بی‌اعتبار شدن اقرارهای ضمنی خواهد بود.[۴]

مواد مرتبط

پیشینه

ماده ۳۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، اقرار شفاهی و کتبی، داخل و خارج از دادگاه را پذیرفته بود.[۵]

در حقوق تطبیقی

در حقوق فرانسه، ممکن است اقرار، به صورت شفاهی و ضمن مذاکره یا در جلسه دادرسی یا به صورت کتبی و ضمن لایحه دفاعیه، تحقق یابد.[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82768
  2. ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82768
  4. ناصر کاتوزیان. اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند). چاپ 6. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 264112
  5. سیدمحمدرضا حسینی. قانون مدنی در رویه قضایی. چاپ 4. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 171208
  6. بهرام حسن‌زاده. حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک). چاپ 2. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2783528