ماده 4 منشور ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
* [[امکان‌سنجی رسیدگی دیوان بینالمللی کیفری به وضعیت فلسطین و تبعات احتمالی آن]] | * [[امکان‌سنجی رسیدگی دیوان بینالمللی کیفری به وضعیت فلسطین و تبعات احتمالی آن]] | ||
* [[ماهیت حقوقی نظرات تفسیری کمیتة حقوق بشر ملل متحد]] | * [[ماهیت حقوقی نظرات تفسیری کمیتة حقوق بشر ملل متحد]] | ||
* [[اصول حقوق بشردوستانه بینالمللی در مواجهه با تسلیحات نوین نظامی:چالش‌‌‌ها و راهکارها]] | |||
{{مواد منشور ملل متحد}} | {{مواد منشور ملل متحد}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۱۷
ماده ۴ منشور ملل متحد: ۱ـ کشورهای صلح جوی دیگر که تعهدات این منشور را قبول نمایند و به تشخیص سازمان استعداد اجرای آنرا داشته و حاضر باجرای آن می‌باشند می‌توانند عضو ملل متحد گردند.
۲- پذیرفته شدن هر مملکتی که دارای این شرایط باشد بعضویت ملل متحد منوط به تصمیمی است که مجمع عمومی بنا بتوصیه شورای امنیت اتخاذ می‌نمایند.
مواد مرتبط
مقالات مرتبط
- حاکمیت مردم و شناسایی دولتها
- تعامل تمامیت ارضی با حقوق و آزادی‌های مشروع از منظر ملّی و بینالمللی
- منافع ملی حیاتی در پرتو آراء قضایی بین المللی
- نخستین رأی دیوان کیفری بین المللی: حقوق قابل اجرا در مخاصمات مسلحانه میان یک دولت خارجی با گروه های غیردولتی
- مطالعه ی تطبیقی نحوهی اعمال معیار منشور ملل متحد برای عضویت دولتها در مورد فلسطین و سودان جنوبی
- امکان‌سنجی رسیدگی دیوان بینالمللی کیفری به وضعیت فلسطین و تبعات احتمالی آن
- ماهیت حقوقی نظرات تفسیری کمیتة حقوق بشر ملل متحد
- اصول حقوق بشردوستانه بینالمللی در مواجهه با تسلیحات نوین نظامی:چالش‌‌‌ها و راهکارها