ماده ۴۸ قانون دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
سیدمحمد کشفی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره اثر انقضای سمت در زمان طرح شکایت]] | * [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره اثر انقضای سمت در زمان طرح شکایت]] | ||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره دعاوی استخدامی کارگران دستگاههای اجرایی]] | * [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره دعاوی استخدامی کارگران دستگاههای اجرایی]] | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[رسیدگی اداری، مقدمه رسیدگی قضایی؛ با نگاهی بر صلاحیت دیوان عدالت اداری در رسیدگی به شکایات علیه نهادهای اداری]] | |||
{{مواد قانون دیوان عدالت اداری}} | {{مواد قانون دیوان عدالت اداری}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۳
ماده ۴۸ قانون دیوان عدالت اداری: (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)- هر گاه رسیدگی به شکایت در صلاحیت سایر مراجع قضائی باشد، شعبه دیوان با صدور قرار عدم صلاحیت پرونده را به مرجع مذکور ارسال می‌کند. این قرار قطعی است و در صورتی که رسیدگی به شکایت را در صلاحیت مراجع غیرقضائی بداند، مبادرت به صدور قرار رد شکایت نموده و شاکی را به مرجع صالح دلالت می‌کند.
رویه های قضایی
- رای شعبه تشخیص دیوان عدالت اداری درباره عدم بهره مندی سرباز معلم از مزایای قانونی استخدام در آموزش و پرورش
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره محاسبه مدت خدمت در جبهه در سابقه خدمت
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره رسیدگی به خواسته استرداد مبالغ واریز شده به عنوان عوارض - تشریفات دادرسی در فرض عدم صلاحیت
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره اثر انقضای سمت در زمان طرح شکایت
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره دعاوی استخدامی کارگران دستگاههای اجرایی
مقالات مرتبط